Sen benden gittin gideli,
Güneş doğmuyor dünyama...
Kör karanlığa mahkum ettin beni...
Sen benim güneşimdin, ama battın...
Oysa senle başlamıştı her şey...
Yaşamak için parmakla sayılacak kadar az nedenim varken...
Birden karşıma sen çıktın...
Seni gördüğümde gözlerim sende kaldı...
Tıpkı kalbim gibi...
O bile, benim içimde ve bana ait olduğu halde,
Hala senin için atmaktan bıkmadı...

Sen benden gittin gideli,
Artık ne deniz mavi, ne ağaçlar yeşil...
Ne bulutlar kar beyazı, ne de gökyüzü güneşli...
Sen benden gittin gideli,
Ben hep parçalı bulutluyum...
Hep yağmur yağıyor bende...
O yağmurlar hiç dinmedi gittiğinden beri...

Sen benden gittin gideli,
Ben, ben değilim artık, sen olmuşum..
Bedenim beni reddediyor sanki, bu ruh bana ait değil...
Ne gözlerim görüyor,
Ne kulaklarım duyuyor...
Kalbim zaten sende...
Sen gittin ama...
Beni de peşinden sürükledin...