yapaylaşmış varlıkları
uzaklaşmış benliğime
zorla tecavüz girişimlerinde

ne kadar sokulsam hayatın koynuna
o kadar acıtma telaşında alaylar

hep
elime yüzüme bulaşan kirli
gözyaşları sevmeler

kendime yetişemiyorum var olurken

bir his
bir düşünce
uzaktayım hep

düşüncelerimden önce düşlerim
dökülüyor dudaklarımdan satırlara
ve olmuyor işte

yine uzak kalıyorum uzaklardan

suskun kalıyorum
konuşulması gereken zamanlardan

hiç olmamışlar
olamayışlar
olmalı gibi geliyor sonrasında

ve platonik kalıyor bu düşüncem

tek taraflı düşünceler besliyorum
o
bu

her fikre karşı



en sonunda

marjinal kalıyor sıradanlara
hep aynı farklılıkları yaşamaktan dolayı

sıradanlaşan varlığım...