AŞK HEP GALİPTİR

Kimi zaman uçarı duyguların yenik sonlarından edindiğimiz cesaretlerle yürürüz aşkın gizlendiği derinlerde aşkın üstüne üstüne.
Bizi rezilce korkularımızdan bir savaşçıya dönüştüren de yine aşkın bizde bıraktığı derin kesiklerdir.
Onunla çarpışmanın bizi hem ürküten hem de çıldırmış gözlerle onun bedenine saldırtan yine bizim onunla,hem yüzleşmekten hem de kaçmaktan yana kanayan açık yaralarımızdır.
Bizi nerde bulup aklımızın koynuna gireceğini hiçbir zaman bilmeden bekleriz gelmesini.
Koyu bir mavide havı parlamış inci gibi bekleriz,bir başka yürekte güneşe kısık gözlerle uyanmayı.Ama aşk bizi bulmasın diye sıkıca sarındığımız kabuklardan da vazgeçmek işimize gelmez oysa.
O giderken ardından boşalan kalbimize ,bir suikast gibi ansızın ve anlamadan başka bir aşkı tahvil etmişizdir bile .Ama bunu bilmek üşümektir biraz da kendimizden .
Aynaların kırık yüzüne hangi unuttuğumuz isimlerin hangi yerlerimizdeki izlerini görmeden bakarız buda yalnızca bizimle aşk arasındaki bir hesaplaşmadır.
Aşk aslında hep galiptir bu kesin. Ama öyle yenilgiler vardır ki aşka dair,galip sayar kendini yenilen serin yerlerimiz.
Anılacak gün için durlanan bedenimiz, aşka bazen sımsıkı sarılır, bazen yürek kondularımız üstüne esen rüzgarla kendi yanışını zevkle kendi seyreder.
Yani aşk varsa akıl yoktur ve yeniktir.
İşte bu yüzden ben tüm bilgeliğimle, tüm biriktirmişliğimle, tüm anlamışlığımla ve tüm kaçgınlığımla ,göğsümün çeperleri çatlayıncaya dek aşki ve bir o kadarda umarsız seni bekliyorum .Aşk aslında hep galiptir.çılgınca gelse de.