bu kent
bizi birleştiren ama
bir arada tutmayı beceremeyen bu kent
seninle son bir gece daha yaşamak
ve sonra senden kurtulmak
geliyor içimden...

bu kent
senin saçlarını yıkardı yağmurlarda
benim kadehimi
doldururdu senin göz yaşlarınla...

bu kentte biz birer lekeydik
ne yere sığdı nede göğe varlığımız
bu kentte biz acılarımızı kanattık
geceler boyu...

ey vefalı kent
sen kalbimin yaralı kalmış
öbür yüzü
sen sararmış benzim
sen yoldaşım oldun
soğuk zemheri gecelerinde...

bu kent
sürgünlerimin güncesini tuttu
günlerce
hapislerinde yatırdı beni
kurşunlara vurdu
çoğu geceler gözyaşlarımı aldı elimden...

sen geldin sonra
bu kentin bana armağanıydın sen
sen geldin bana abanarak
soğuk gecelerde vardın sadece
bedenimi kanırtırdın sabaha değin
sen benim bu kentte ki
tek varlığımdın...

bu kent ve sen
nasıl apansız geldinizse
öyle birden bire terk ettiniz beni
siz giderseniz
yitiktim
siz yoksanız yoktum
ve şimdi yokum ...