Bak sonbahar geldi yine
Ayrýlýklar getirdi renkleriyle,
Hüzün taþýyan yaðmurlarla
Sarýlarla, turuncularla geldi.
En çok maviyi severdim ben
Gök mavisini, deniz mavisini,
Seni sevmeden önce,
Sonra seni sevdim iþte
Görmeden gözlerinin içi nasýl parlar?
Heyecanlanýnca sesin nasýl titrer bilmeden.
Ellerin büyük mü , küçük mü bilmeden hiç,
Dudaklarýn sýcak mý, soðuk mu bilmeden.
Yine de sevdim seni
Yine de sevdim kendime bile söylemeden,
Gel deseydin ,
Koþar gelirdim,
Ýsteseydin,
Yüreðimi çýkarýr göðüs kafesinden
Koyardým avucuna düþünmeden.
Ýçim ürperirdi seni düþününce,
Hayalimde her gün yeni baþtan,
Kavuþmayý kurardým kendimce.
Günde üç öðün, secdede beþ vakit
Allah’ým mutlu olsun dileðince.
Þimdi sen yoksun ,neyleyim,
Gök mavi mi gerçekten?
Ya denizler ne renktir/
Neyleyim gök maviymiþ, deniz de
Her sabah güneþ tekrar doðarmýþ,
Yýldýzlar ve ay daha parlakmýþ
Çiçekler renksiz açýyor bahçem de benim,
Güneþ gri, gökyüzü de, deniz de,
Artýk bütün dünya ardýnda bir sisin
Renksiz ve ahenksiz dünyama
Biraz gökkuþaðý verir misin?