Göçüp gidecektir sevgiler,,,
toprak olup nefes aldıkları bedenle...
Ve kalacaksa geriye,
gölgeleri olacaktır kalan,
sokak başlarında;
goncagüllü bahçelerde, köprülerde,
günbatımı seyrine dalmış tepelerde,
yollarda, duraklarda, tren garlarında...
Adem'in çocuğusun sen de:
Habil'in ya da Kabil'in soyundan...
Uzak dur insan, savaşımdan!
Cesaretin yoksa kuşanma!
Kuşanma zırhları korktuğun kavgalarsa!
Bense sevgiyim hiçbir gövdede yer bulamayan...
Sen toprak olurken
geride kalmışlığın zulmünü
alabildiğine içinde yaşayan...
Uzak dur insan!
Git!
Toprak ol ve kaybol yeryüzünden,
korkuyorsan kavgalardan,
uzak dur savaşımdan!