öznesi vurulmuþ bir cümleyim
devrilmiþliðinin kasvetiyle kangren sancýlara tüneyen
ve bunca kaçakken diz boyu duraðan...

seni...
ömrümün müflis taciri
zamanýn sultasýnda eskiyen coðrafyamýn puslu haritasý,
yenilgimin kýzýl tuðrasý,
"rotasý silikleþmiþ tufanýma bir yarayý daha kana"

parçalarken yüreðimi kapanan kapýlar ardýndan
pusuda saðýr bir kimsesizlik büyütür ellerini
ertelenmiþ bir diriliþi yüklenirken kanatlarým
gözlerinde kör suskunluklar taþýyan bir alfabenin
avuçlarýmda eksilen sesiyle
"bir gitmeyi daha kat kendine"

yýrtýk kefen yetimliðinde talan edilmiþ emanetlerim

seni...
kavgamýn tamamlanmýþ miadý
tenimde neþter yarasý
konuþurken felaketine keyýtlý bir lisaný
"bir güneþi daha bat"

düþ yorgunu bir kent sabahýnda
sesinde isimsizliðim
cebinde adressizliðim
avlunda kuraklýðým
yüzümde sýtmalý gülüþlerle
ellerim çarmýha mahkum
gözlerinin alazýnda bir þehrin kuþatýlmýþlýðý
yorgun bir halk isyaný
ve yenilgim
sonu yok mahþerime yol veren kýyametlerin...