Çocuk gülücükleri duyulurdu
Kelebekler dans ederdi kırlarında
Mevsim hep bahardı
Eksilmezdi ümitler gönlümün sarayında

Göç etti bülbüller güllerim soldu
Mevsimler kışımda haps oldu
Akmayan gözyaşlarım sel oldu
Harabeler içinde gönül yandı bitti kül oldu

Bir bakış işledi tüm ömrüme
Duygular çıldırdı tutkular kafeste
Kapanmaz yaralar bedenimde
Hasret tuz olmuş ızdırap verir her nefeste

Mutluluk gölge imiş
Çekilince güneşi
Perdeler indi ışıklar söndü
Avuçlarım da yüreğim kırıldı bin parçaya bölündü


Pes etme bu son çırpınış olmasın
Ümitler her gün doğuyor güneşle
Sen ilk değil son değilsin
Gün gelir sen de sevilirsin