Hayatımın bir döneminde çok sevdiğim bir kız arkadaşım vardı.
Biraz eserikli, ne zaman ne yapacağı belli olmayan. Ben ona yarım
akıl lakabını takmıştım. Herşeyi kendine dert edinen, çorabı dahi
kaçsa oturup ağlayabilen yaradılışa sahipti.
Sabahları okula birlikte giderdik.Bahar geldiği zaman hepimizin
içinde yeni umutlar olurken, o her zaman hayatı karamsar yönüyle
eleştirirdi. Elindekilerle mutlu olmasını pek bilmeyen, kapı kapansa
rüzgarından rahatsız olan bir insandı.
Bütün bu yaradılış özelliklerine sahip olmasına rağmen, ben yine de
onu bütün kusurlarıyla çok severdim.
Yarınların bilinmeyen denklemlerle dolu olduğunu,bugünü yaşaması gerektiğini, söylemekten
dilimde tüy bitmişti.
Seneler geçti her birimiz başka yönlere savrulduk,iş hayatına atıldık,evlendik,
çocuklarımız oldu falan filan..
Hayatın getirdiği yarınlardan hepimiz nasibimizi aldık.Yollarımız
O kız arkadaşımla ayrılmıştı.Aklıma geldiğinde, yüzümdeki tatlı tebessüm de
eksik olmazdı.
Taaa ki;
Geçenlerde sinemaya gittik.Tam filmin orta yerlerinde arkadan hıçkırıklar
yükselmeye başladı. Başımı çevirip baktığımda acaba dedim kendi kendime..
Evet,evet oydu .
Bir şairimizin mısraları geldi aklıma “Huysuz ve tatlı kadın” benim arkamdaki
sırada oturuyordu.Sonradan eşi olduğunu anladığım bir vatandaş onu kolundan
tutarak sürüklercesine dışarıya çıkardı.
Bende yerimden kalkıp, yanımdakilerin soru sormalarına bile fırsat vermeden
onu takip edip dışarı çıktım.
İşte karşı karşıya gelmiştik. Kalbimin yerinden fırlayacak şekilde çırpınmaya başladığını hissediyordum. Çok heyecanlanmış,sevinmiş ve mutlu olmuştum.Ama ağlamasına
da anlam verememiştim.
Birbirimizi görünce sevgiyle kucaklaştık.O yine eskisi gibi, başını omzuma yasladı
ve ağladı. Hıçkırıkların arasında söyledikleri çok zor anlaşılıyordu.
Meğerse oğlunu trafik kazasında kaybetmiş,filmdeki trafik kazası sahnesinde de
unutamadığı acıyı tekrar yaşamış.
Bu olayı yaşayana kadar ne kadar gereksiz şeylere üzülmüşüm,
ağlamışım,kendime dert etmişim dedi.
Bu konuda ona tevazu göstermedim.
Yaşadığı trajediye üzülmüş,gereksiz şeylere canını sıkmaması gerektiğini de
bu trajedi de anlamasına, daha çok üzülmüştüm.


Er yada geç karşılaşacağımız,

“ÖLÜMDEN BAŞKA GERÇEK OLAN VARMI”
“ÖLÜMDEN BAŞKA ÇARESİZ DERT VARMI”
“ÖLÜMDEN BAŞKA DÖNÜLMEYEN YOL VARMI”

O Halde,
GÜLÜŞLERİNİZİN, GÖZYAŞLARINIZLA KÖRELMESİNE İZİN VERMEYİN…