Küçüldükçe büyüdüm aslında...


Saatler durmuş..
Zaman akmaz olmuş kime ne
Arayan soran yokmuş
Kapı çalmaz olmuş yalnızlık sarmış ölümüne..

Bir sessizlik korkutucu bir huzur dolmuş
Ayak sesleri kesilmiş bir tek kokusunu bırakmış
Esintilerin savurduğu bir bulut gelmiş
Karalarıyla boş odamı boyamış...

Olmayan sesler duyulmuş
Karşımda küçük bir kız oturmuş
Çekik gözlerini üzerime dikmiş nefretini belli etmiş
Bir varmış bir yokmuş diye masallara başlamış
Evet demiş ki..

Bir varmış bir yokmuş
Güzelliğimi mahveden bir kız varmış
Büyüdüğümde içimdeki hayallerimi öldüren
Acımasız bir kız yaşarmış...

Korkuyorum küçük kız bakma bana öyle
Zaten odam yeterince boş
Duvarlarım olabildiğince loş
Beni suçlama ben seni içimde güzel büyütmek isterdim
Ama olmadı...
İzin vermediler buna
Pembe elbiseni sakın çıkarma siyahlar yakışmaz sana
Özür dilerim sana yaptığım her hata için
Her yanlış için
Sana söylenen her söz için...

Birden konuşurken kayboldu küçük kız
Ağlayarak uzaklaştı gözlerimin önünden
Bir şizofrenin anıları kitabı geldi gözümün önüne
Sadece kitaplarda olur böle şeyler mümkün değil...

Ya da mümkün olabilir mi ?...
Yok üzmedim ben seni küçük kız
Karanlıklardan korudum seni gerçekten gücüm bu kadarına yetti
Beceremedim mi yoksa...?
.....
....
...
..
.
Beceremedim...
Bunun için senden ömür boyu özür dilerim...
Affet