NEDENİNİ SORMA

Nedenini sorma
Çünkü bende bilmiyorum…
Üzülmenin yararının olmadığını
Açık yaraların sarılmasa bütün vücuda yayılacağını
Daha on sekizimde öğrenmişim…

Bir yandan ne kadar acı
Bir yandan ne kadar güzel
Biryandan ne kadar acımasız hayat…
Neden insanlar hep mutluluğun peşinde
Neden hep iyimser?
Mutlu olmak Allah’ın bir lütfü mü?
Yoksa yapılması gereken bir emir mi?
Saçma ama merak ediyorum bazen
Bazen diyorum ki kendi kendime
Neden gülmek için bu kadar eziyet?
Bir tebessümün peşine düşerken
On hıçkırış çıkar karşına…

Ama yinede kıyamazsın ona
Elde etmek için onu
On ne kelime bin haykırış istersin
Sadistçesine…
Sen mi elinde tutarsın onu
O mu seni esir alır bilinmez
Zaten zor olanı sever insanoğlu
Nankörcesine…

Çok kırdın kalbimi
Sevmedin belki de beni ama
Ne biliyim insanoğlu her şeyin
Kibarını sever ayrılırken bile…
Sevdiği arkasından tek söz söylemesin ister…
Çok mu şey ister o da bilinmez
Ama sevgi bitse de saygı tükenmez…


Üzgünlüklerimi kapattım kalbimin
Şu büyük güzel İstanbul’a
Kıymetini bilememişim a güzelim
Sen benim için meğer ne kadar değerliymişsin…
Ağlarken çocuğunu avutan bir anne gibi
Sarmalamışsın beni yıllarca bilememişim…


Belki bir gün olur ya
Bir umut var içimde belki bir gün İzmir’de
Senin gibi sever beni…
Sarıp sarmalarda zırhlarıyla korur kalbimi…