Tüm aşk şarkıları beynimin içinde dönüp bir söz oluşturmaya çalışırken ben seni düşünüyorum. Hepsinden bir parça alıp hangisi beni anlatıyor diyorum. Ama hiçbiri aradığım olmuyor. Sayfalarca yazı okuyorum birisi ayrılığımın yarasına merhem olur diye. Ama hiç biri geçirmiyor acımı. En sonunda ben kendimi anlatmalıyım diyorum. Bu sefer kelimeler senin için dönüyor aklımda. Sana olan sevgimi anlatmak için hepsi sıraya girmeye çalışıyor. O bakışın, o sesin, o sözlerin hepsi tekrar tekrar aklımdan geçip beni acı uçurumlarına yuvarlıyorlar. Hala aklımda neden sorusu dolanıp duruyor. Neydi sorun diyorum. Ben onu bu kadar severken neden ayrılmak istemişti? Artık beni sevmiyor muydu? Yoksa onu sıkmış mıydım? Yoksa uzaklığa mı yenik düşmüştü sevgimiz? Neden bana bir cevap bile vermemişti? Neden benimle konuşmaktan çekinmişti? Yoksa başka birini mi seviyordu? Tüm söyleceklerini kabul edecekken niye benimle konuşmuyordu? Konuşursam ayrılamam da neyin nesiydi? Eğer konuştuğumuzda ayrılamayacaksa beni hala seviyor muydu? Eğer seviyorsa niye ayrılalım demişti? Konuşursa sadece benim halime üzüleceği için mi ayrılamayacaktı? Neden bir cevap vermiyordu? En önemlisi ben ne yapmalıydım? Her aklıma geldiğinde derin hayallere dalan ben onu unutmaya mı çalışmalıydım? Ama nasıl yapacaktım ki onu bu kadar severken? Her güne onu düşünerek başlayıp, her an onu düşünürken, ondan gelen en ufak bir mesaj bile tüm günümün mutlu geçmesini sağlarken, onun seni seviyorum demesini duymak dünyanın en güzel mutluluğuyken ve her akşam onu düşünerek uyurken nasıl olurdu da unuturdum onu? Nasıl yapardım bunu? Ama en kötüsü ben bunları düşünürken o neler düşünüyor diye düşünüp aklımdan kendi azap senaryolarımı yazmak. Peki, benden nasıl isterdi bunların hiçbiri olmamış gibi onu unutmamı hem de aklımda bunca soruyu yanıtsız bırakmışken?