Her yeni bir günde biraz daha özlem duyuyorum
İçimdeki özlem büyüdükçe, biraz daha isyan ediyorum hayata…
Her sabah gözlerimi yeni bir güne açtığımda, biraz daha hissediyorum yalnızlığımı
Yalnızlığımın gün geçtikçe büyüdüğünü görünce, her geçen gün gözümdeki yaşlardan bir damla daha çoğalıyor…

Özlemek; yaşadığın onca güzel şeyleri tekrar yaşamak istemek,
O sıcaklığın her zaman yanı başında olmasını arzulamak,
Hayattan sadece onu dilemek, belki de dilenmek…

Özlemek güzel şeydir aslında, insanı heyecanlandırır
Ama sonunda o özlem duyduğun şeye kavuşacağını bilerek özlemek güzeldir…
İşte o özlem duyduğun şeyin hiçbir zaman sana gelmeyeceğini bilerek beklemek
Özleminin sana asla geri gelmeyeceğinin bilerek özlem duymak, acılar veriyor insana
Umutsuzca sadece beklemek, sadece özlemek, işte hepsi bundan ibaret…

Ben mutluluğumu dilendim yıllarca
Huzuru aradım umutsuz bir bekleyişte
Sadece aileme özlem duydum, hem de en acı halinde,
Hiçbir zaman geri gelmeyeceğini bilerek,
Sadece umutsuz bekleyiş, acı veren bir özlem…
Güzeldir özlem duymak, sevdiklerini sabırla beklersin, günlerce, belki de yıllarca özlem duyarsın
Ama sadece özlemek, öncesi veya sonrası yok, bir sonu yok bu özleyişin
Sadece acı veren bir özlemle öylece bekliyorsun…
Ailemi özledim ben, sıcaklığını özledim, babamı özledim
Babamla beraber annemi, babamla beraber ablamı, babamla beraber beni
Ben sadece babamla beraber olan bizi özledim…
Ama dedim ya umutsuz, sonu olmayan bir özlem bu, işte bunu bilmek daha çok acı veriyor ya!

Bir yanın hep eksik, kimse hiçbir şey dolduramaz biliyorsun
Yüreğinin bir yanı hep ağlıyor, kimse açamıyor kapılarını
Kalbinin bir tarafı hep kırık yaşıyorsun…
Nasıl ifade edersin ki bu ümitsiz bekleyişi, özleyişi
Kim, nasıl yaşayabilir ki sonu olmayan bir özlemle
Özlem duymak, delicesine tekrar hissetmeyi istemek, sadece tekrar yaşamayı dilenmek,
Umutsuzca sadece beklemek, sadece özlemek, işte hepsi bundan ibaret…