SENDEN UZAKLIK,SANA YAKINLIKTIR

O kahverengi, derinlikleri gizleyen bakýþlardan ayrýlýk, ne kadar da buruktu, tutsak etmiþti ruhumuzu, bedenimiz ne kadar ayrý olacaksa da. Gitme kal diyordu beni hayra yönlendiren o hakikat. Ama git diyen sahtekârlar vardý. Sana göre deðil diyordu.
Giderken kalbim orada kalýyordu. Seni bana yakýn hissettirebilecek bir yerde. Belki mihrabda belki minberde. Beklide dýþarýda avlu önünde. Yakýnýnda olabilmek, mekân beðenmek olmasa gerek.
Yaratanýn verdiði akýl, sizinde himmetinizdir, bu bir araya getirebildiðim cümleler. Tut ki baþlangýçtý bu ilahi aþka. Sizin aþkýnýzýn yanýnda bu aþk paramparça. Bu aþk yetim, bu aþk öksüz, bu aþk kimsesiz. Benlerin pisliðinde açan gül gibidir bu aþk. Umarsýzlýðý, umutsuzluðu lügatinde bulundurmayan bir aþk. Paylaþmayý, su ikram etmek kadar basit (!) hissettirdiðiniz bir aþk. Benimkisi aþk zannettiðim bir his olsa gerek. Harda yanmadýkça, Yaradanda yok olmadýkça; divanelik mi benimkisi? Ya da düþünmek mi aþký? Âþýk olduðumu zannetmek mi? Bir anlýk m,bir zamanlýk mý? Tanýmlayamadýðým bu bir sayfalýk aþký.
Sahabenin aþkýna tüylerimin ürpermemesimi? Hallacý Mansur’un derisinin yüzülmesimi, elif’in ye’ye uzaklýðýmý, bir o kadar yakýnlýðýný anlayamamak mý benim aþk muammam. Zihnimi ebediyetle meþgul etmemmi küllendiriyor bu aþký? Bendeki aþk yansýn, ciðerlerimi kavursun. Övmeye kelimelerin tükendiði, adýný anarken tüylerimin diken diken olduðu HZ. EBU BEKÝR (R.A.) gibi.
EY EBA! Duyuyorsan beni, benim için de dua et, aynen yansýn ciðerlerim senin gibi. Dua et kalkan olsun bedenim, kâfire bu aþk için. ‘Bana SENÝ gerek’diyeyim,bütün dillerdeki kelimeler anlamýný yitirsin. Ki ben o mübarek SAD taklidi olabileyim.
Et ki; bu yazdýklarým, bu kâðýt parçasýnda baþladýðý gibi bitmesin. Bu kâðýttaki, ben yanmadan yanýp tutuþmasýn. Et… Hiçbir þey olamazsam bu kapýda paspas olayým. Et ki; gerçeði, gerçek aþký bulabileyim.


www.pusluhuzur.desenblog.com