Aşkını hüznünü sevincini dökerdi dizelerine
Paylaşırdı kağıtla duygularını
kimi zaman beyaz sayfa,kimi zaman ağaçlar,
kimi zaman taşlar bağrında saklardı mısralarını
Gönlünü aktarır yüreğini dökerdi, gizleyemezdi.
Kolay deyildi içini kavuran sebepleri
yüreğinde taşımak
Öyle şeyler vardıki içinde paylaşmalıydı
Kim bilir belki bir mahmur bakışlıya,belki doğaya
belkide yaradana aşıktı.
Bir gün bir tenhada rastladım şaire
sormak istedim
damla damla kağıda dökülen
gözyaşlarının sebebini
bilmek istedim.
başını yavaşça kaldırıp ıslak gözleriyle
yüzüme baktı ve BAK dedi
susuyordum soramadım
bakışlarım konuştu haykırdı adeta
Neidi yüreğindekiler,içini kavuran ateş,
seni yazmaya mecbur kılan sebepler?
susuyordu yüreğini hissediyordum şairin
yine başını kaldırıp hüzünlü bakışlarıyla
gözlerime bak dedi.
Dehşete düştüm inanamadım
sadece gözler konuşuyordu
onu anlayabiliyordum çünki
Karşısındaki de bir şairdi.
ŞULE YÜKSEL