derinden
canı-gönülden
bir teselli değil, sevgi
kuluçkadan yeni çıkmış bir civciv gibi
alınca başını kanatları altına, a n a / s ı c a k l ı ğ ı n d a

dilinden dökülen merhameti tatmak
kalbinden yükseleni, sevgiyi fısıldamak kulağına
inançla
soğuğa-açlığa ve de karanlığa katlanacak kadar
direnmek her türlü felakete, a n a / y ü r e ğ i y l e

hiç kimsenin dinlemediği bir ninniyle uyumak
ya da bir şarkıyla uyanmak güne
bir çocuk, mavi mavi sevinçlere
saf gülümsemelere, a n a / s e v g i s i y l e

şimdi, yürekler kısır bir döngüde
zehir zıkkım dökülmüş kapı eşiklerine
temeller duvarları, duvarlar çatıları taşımaz olmuş
dokunsan dağılacak incelikte

kurumuş dağ ırmaklarının yatağı
iskelet misali, çıplak ve çorak

ne zor şey, kimsesizliğin bilincinde olmak
susmak, sessizliğin kol gezdiği karanlık köşelerde
yalnızlık kusmak ne zor şey

kah hasretle ıstırap arasında
dar bir geçitte, kan ter içinde
kah fırtınalı havalarda, köpüren dalgalar arasında
dümeni kopmuş boş bir tekneden farksız
gelişi-güzel, bata-çıka

bir silahın sesini
bir kayanın parçalanışını andırır gibi
sızısı tarifsiz bir yara

ah o kimsesizlik
hep yeniden bir yankı gibi
ezen-inleten, boyun eğdiren
dizleri kasığa çektiren yara

11. 03. 2008 - İzmir

Müsade Özdemir