Zaman su gibi akıp gider , aylar geçer mevsimler döner,
Farkına bile varamadan yıllar da biter .
Sonra kulaklarını sağır eden sessizliğin çığlığında kalırsın bir başına.
Annen ve baban hayattalardır hala.
Kardeşlerin etrafında
Arkadaşların, dostların…
Hatta evlenirsin belki
Her biri bambaşka yerlerde çocukların…
Çalışıyorsun yılladır hiç sıkılmadan
Alnının teriyle kazandıkların.
Evin belki araban , mülkün , malın…



Kimle evlenir insan bilinmez çoğu zaman gerçek olana kadar
Belki sen istemişsindir belki de fikrin bile sorulmamıştır.
Olmamıştır işte o değildir
Elini tuttuğunda içini ısıtan,
Yüzüne baktığında ömrünü uzatan adam o değildir.
Bazen iyi bazen kötü günlerin olmuştur kim bilir.
Biraz geçim sıkıntısı yada öyle bir rahat.
Ne fark eder ki dilediğin gibi yaşanmadıktan sonra bu hayat .
Gençliğin kavgalarla geçmiştir
Yıllarca işkenceden farkı kalmamıştır anneler , babalar
Gelinlerinden sırf inatları uğruna haz etmeyen art niyetli geçimsiz kadınlar…



Sen hep olgun kadını oynamışsındır,
Kocamdır ,
Çocuklarımdır,
İlgi isterler , şefkat beklerler ,
Sıkıntıya düştüklerinde sahte de olsa gülmek isterler.
Hayatla mücadelen olmuştur bu senin
Hani;
-Yemedim yedirdim
-Giymedim giydirdim
-Yıllardır hep kendi kendime yettim.
-Bende üzüldüm zaman zaman bende elemlendim
-En kötümser anlarımda bile yanımda kimseyi göremedim…
-Tamam mutlu değilim ama böyle olacağını nerden bilebilirdim…
Bilmiyorum anlamı kalmış mıdır hayatta olmanın bu cümleler dilinden çıktıktan sonra?



Hiç mutlu oldun mu bilmiyorum…
Belki geçici mutlulukların olmuştur,
Güldüğün zamanlar ,
Hayal kurduğun anlar,
Hayata herkesten fazla bağlandığın zamanlar,
Gözlerine baktığında huzur bulduğun çocuklar…
Zamanın sana ver mediği tek şey ; o an
Başını omzuna dayadığında sana güven veren o adam.
Üzerinden yıllar geçmiş olsa da
Gerçek olmayan hayaller hala aklını tırmalayan,
Gecelerini rahat bırakmayan…
O, mutludur bundan eminim
O işte kocan olacak adam her kimse
Bilmiyorum artık aradan kaç yıl geçmişse,
Ne olup ne bitmişse
Seni o na hangi sebep it mişse,
Mutlu değilsin sonunda işte…
Zaten ne mutlu edebilirdi ki seni onunla
Yıllar olmuş isteklerinin bitmesi
Düşünürken bile kahrettiğin o adamın sana aynı yatakta sırtını dönmesi..
Neye ihtiyacın var şimdi?
Ne istedin de olmadı?
Yada ne olabilirdi de sen istemedin ?
Sanma ki hak etmedin,
Sanma ki en iyisine sen layık değildin.
Sen sadece aklını karıştıran ufak tefek sorunları kendi içinde çözemedin…
Seni ne kadar istediğimden emindin ama görmezden geldin…



Hayır seni suçlamıyorum !
Zaten bunca zamandan sonra bu hakkı kendimde bulamıyorum…
Ama üzülüyorum kendimden çok sana
Seni nefesim kadar isteyip te sahip olamadığıma
Yaşayamadığıma
Hayatı , sevgiyi , aşkı seninle tadamadığıma…
Yazılmış yada yazılamadan buruşturulup atılmış şiirlerimi sana adayamadığıma…
O kadar mücadele etmeme rağmen senden bir türlü uzaklaşamadığıma
Kurut amadığı ma göz yaşlarımı
Yokluğunla kendimi avutamadığıma.
Senden sonra hiç kimsede seni bulamadığı ma
Senden sonra hiçbir bedende hayat,
Hiçbir hayat ta aşkı aramadığıma…
Aramadım çünkü aşkın aranıp ta bulunduğuna hiçbir zaman inanmadım.
Bunu ; kader seni hiç beklemediğim bir anda karşıma çıkardığında anladım.
Anladım ki;
Sen çok farklı , sen bambaşkaydın,
Çaresiz bekleyişime umuttu senin adın,
Bedenimi kavurur ,
Yakardı ruhumu sıcaklığın.
Hiç güneş görmemiş dünyamda bahardı senin adın.
Bambaşkaydı tadı aşkı sende yaşamanın…
Havası bile başkaydı el ele yürüdüğümüz o sokakların,
Yeşerrmeye yüz tutan umutlarıma sevdaydı senin adın.
Aklımın almadıklarına rağmen yinede anlamı vardı seninle bu hayatın.
Ama olmadı yapamadın,
Kendini sınırsız hesapsız bu sevgiye bırakamadın.
İnandıramadın kendine , aramızda ki o değersiz duvarları yıkamadın.
Biliyorum;
Bugün hiç olmadığın kadar pişmansın,
Ve bunu bütün hücrelerinde ayrı ayrı yaşayacaksın,
Çünkü;
Uğruna ömür adadığım bu aşk senin , sende benim hakkımdın…