Sessizce çekip gittiğim senden, nefret etmeyi bir türlü beceremedim. Sahte gülümseyişleri yerleştiremediğim gibi dudaklarıma; gösteriş olsun diye de yüreğime aslı olmayan kopya bir kini nakş eyleyemedim...

Bugün güçsüzüm darma dumanım... Korkma! Bedenim tam bir çınar. Yine kimse hiç birşey bilmiyor. İçim oyuk... Gövdem tüm asaletiyle salınıyor...

Ağlamak için omuzlarını arıyorum. Bana destek olamayacağını düşündüğüm, sesimi duyduğundan şüphelendiğim seni; gözyaşlarıma yatak yapmak istiyorum... Metanetin anası olan bu kadının, senin yamacında çocuklaşmasını düşlüyorum...

Kırgınsın en az benim kadar... Bir adamın yüreksizliğine söylenmiş dikenli sözler hep batar. İnsanoğlu sevdiğine sitem eder, aşkı gibi öfkesi de su olup ona akar. Benim sevgim de kaşları çatılmış kızgınlıklarım da inan; daha çok zaman canını yakar...

Bilirim meylerde ararsın teselliyi. Kadehleri ortak edersin gecelerine, güneş nöbete gelene kadar. Ah be adam! Bardaklara sarıldığın gibi bana sarılsan, onlarda üşütmesen dudaklarını...

En güzel şarkıyı nefesin söyler kulaklarıma. İster mevsim başı ister mevsim sonu gel de içeyim seni kana kana...

Ya benimle yaşarsın ya da ölümü koluna takarsın demiştim! Seni kabirde de sıcak tutarım yanıma uzan... Kuş kafesi, dert kümesi, hüsran kefesi... kalbimiz artık huzura mekan. Hey gidi koca dünya; bize ev sahipliği yapamadın ya utan!!!

Yar'e yara sebebi yar ! Yine sende ve bende yüreğe deva var...

Biz ki, sabıkalı iki deli aşık; sevgileri, özlemleri, tutkuları, beden coğrafyasını ezbere almış öpüşleri... Arsız, kudurmuş, alabildiğine hırçın iki asi nehir. Durmadım... Durulmadın.

Anlatımlarım, anlayışların da yarım kaldı... Yine anlamadın!

Anlasaydın bana doymuş olurdun. İyisi mi sen hep böyle aç kal ! Herşeyim sana izzet-i ikram, her vakit benim soframdan rızkını al...

Elif Battal
Demini Almış Bir Gece Vakti İşte Saat...