Birgün fark ettim… aynada uzun uzun baktım kendime... Ne zaman olmuş bu böyle dedim… ne zaman büyüdüm ben böyle… ben hala elma şeker düşünüyorum sanıyordum kendimi ama aslında upuzun yılları arkada bırakmışım…
Sonra iyice yaklaştım kendime… neler yapmışım bu yıllar boyunca ne güzellikler yaşamışım nelere kahkahalar atarken nelere gözyaşları dökmüşüm… gözlerime bakarak o küçük çocuğu aradım ama kaybolmuş bir tek ben kalmışım bu yetişkin halimle. İyi ama ben ne zaman yetiştim tutundum bu hayata…
Korktum büyümüş benden kaçtım hemen aynadan dışarı attım kendimi… sonra gözümü masmavi göğe diktim ve acaba gerçekten büyük müyüm şimdi ben dedim… ama hala acaba doğru mu yaptım yanlış mı dediğim şeyler olmuyor muydu dün benim? Bugün mü büyüdüm yani… yoksa ben mi bugün fark ettim…
Sonra o mavi göğün altında yemyeşil çimenlere oturdum ve madem büyüdüm anlat ve anla kendini, hayatı, dünyayı… o ufak kızken hayal ettiğin her şeyi yaptın mı gelebildin mi o yere… güldü mü öylesine kahkahalarla?.. ağladın mı hıçkırıklarla?..
O küçük kız çıktı geldi tekrar… bende dedim seni aramıştım nerdeydin? Sen olmayınca çok kortum dedim. Gülümsedi bana. Ben artık sürekli buralarda olmayacağım arada gelip gideceğim buraya sen bana ihtiyaç duyduğunda dedi. Nasıl yani ben ihtiyaç duyduğumda? Biz ikimiz değil miydik hayatta hani hep birlikte gülüp ağlıyorduk? Elbette biz beraberdik ama sen büyüdün artık bugün aynada bakarken sen kendine ben orda saklandım ve sende fark ettin büyüdüğünü… bak gülüşün bile değişti çocuk gibi değil genç bir kadın gibi gülüyorsun artık. Ağlarken de öyle… çığlık çığlığa değil de arık sessizce akıyor göz yaşların dedi… ama merak etme ben hep seninle olacağım sadece zamanı geldiğinde sen istediğinde… ve şimdi gidiyorum ki sen içindeki asıl seni bul diye dedi ve gitti….
O giderken gözyaşlarım sessizce dökülüyordu yanaklarıma. Haklıydı…iyi de şimdi ne olacaktı nasıl olacaktı yine aynı şeyleri yaparak mı yaşayacaktım yoksa farklı mı olacaktı???
Sonra asıl soruma cevap aramaya başladım. Evet tamam büyüdüm… ama hayalimdeki gibi mi oldu her şey?? Uzun uzun düşündükten sonra fark ettim ki hiçbir şey hayalimdeki gibi değil. Yaşadığım güzellikler de hayalimden çok daha fazla güzel ama hatalarım da aynı şekilde çok büyük… neydi doğru olan yada neydi yanlış olan??? Birkaç dönüm noktası vardı hayatımın ve doğrularla yanlışlar geçti o çizgiden ve bak hala yaşıyorsun bu yeryüzü ile gökyüzü arasında dedim… bir süre sonra doğruyu yada yanlışı düşünmeyi değil de mutlu muyum dedim. Evet kimi zamanlar ağlasam da sessizce kimi zamanlarda da uçsuz bucaksız kahkahalar attım ve atmaya da devam edeceğim. Önemli olanın benim doğrularım ve yanlışlarımla büyümem dedim. Yanlışımda cezamı ben çektim doğrumda da en büyük ödülü ben aldım kendimden…
Yıllar geçip de o ufak kız çocuğundan yetişkin biri olmuşsam eğer ve bir yerlerdeysem hala ne mutlu bana…
Koştum odadaki aynaya ve kocaman gülümsedim aynadaki bana… kendi ayakları üstünde önemli virajlar alarak şu hayat denen yolda devam edebildiysem ve hala hiç kimse değil de bensem ben ne güzel büyümüşüm dedim… ne güzel büyümüşüm ne güzel büyüyorum… büyük değil de önemli olan doğruyu anlayıp cebine kar diye atıp yanlışta dersimi çıkarıp doğrusunu cebine atmakmış.
İçimdeki ufak kız çocuğu ve ben yine devam edeceğiz birlikte yürümeye hayatta… yine seveceğiz sevileceğiz güleceğiz ağlayacağız ve en önemlisi yaşayacağız……….