Siliyorum kırıntılarımı dünyandan
Ağır ağır topluyorum artıklarımı
Bıraktığın yerde yeniden doğruluyorum
Umurunda mı gidiyorum....

Biriktirdiğim yaşları döküyorum şimdi önünde
Hangisi en acının ürünü sen seç
Beklediğin kadar belki de daha fazlası bir yığın var
Daha fazla acı çekemem yaraları sarıyorum
Bitirdim kaygısızlığımı ve umarsızlık içinde ağlıyorum
Kaçmıyorum mutsuzluğumdan
Aksine daha bir güçlüyüm karşısında
Ne yılmak geliyor içimden ne yıkılmak bu savaşta
En olmadık bir yiğitlik var şimdi anlamadığım
Ne olur yani sen yoksan ben yaşamaz mıyım...

Al hadi bende kalan son damlalarını da
Ne ben taşıyayım bu yükü ne sen rahatla
Alçalmak da sıradan oldu belki senin için
Ben bir şekilde sıyırmalıyım kendimi varlığından
Nasıl neden soruları cevapsız henüz
Asılsızlık mevcut kanımızda hala
Adamsızlık da gördüm yokluğunun kaygısında
Atarsızlıkta vardı kalbim isyan telaşındayken
Ne kadar rahat bir esintiyle kavuşmak oysa
Araya uçurum sokmayı başardık en zor ihtimali seçip
Ve eriyorum bıraktığın yollardan geçip...

Ötesi berisi yok işte tek hamle kalmış elimizde
Düşün taşın bir çıkar yol yok aslında
Acıtan bir taraf bulduk sadece ikimizde
Ellerin zaten soğuktu hiç ısınmadı ellerimde
Sormak gereksiz artık sebebini
Ve bize kalmış bir avuç dolusu hüzün var şimdi
Acıtmıyor yokluğun artık alıştı tenim
Üşüsem de titremiyor bedenim
Umursamazlığın bir eksiklik telaşı taşıyor bak
Yarı açılmış bu ağlamışlık tenhasını usulca yak...