Adem’in cennetten kovulduğu gibi
kov beni yüreğinden
Sil suretimi hayalinden
Aldattım çünkü
aldandım
ben de yedim o yasak meyveden…
En iyisi o ki kilitle bana gönlünün kapılarını
Berrak akan
bakınca gökyüzünün tüm yıldızlarını seçebildiğim ırmaklardan
kavruk güneşle yanan çöllere gönder beni
Bırak kendimi bir darağacında bulayım
ya da bir ağacın gölgesinde serinlerken
Belki Buda gibi aydınlanma gelir o zaman benliğime
zannımca o bile nafile zindan misali karanlık yüreğime
Ya da belki Zerdüşt’ün şu sözü gelir sen söylüyormuşçasına aklıma
Ben senin bana yaptığını affedebilirim belki
Ya senin sana yaptığın
O nasıl affedilebilir ki…