aklımda bir düşünce yarattım ve sevgimle büyüttüm.zaman yavaş yavaş aktı yüreğimden.karşına geçtim uzaktan baktım bir de sana.aslında o kadar da büyük değilmişsin.ben büyütmüşüm içimde, ben süslemişim,ben takmışım tacını.benim gördüklerimle gerçekler çok farklıymış meğer.bu kadar zaman içerisinde çok düşündüm.sana uzaktan bakmama rağmen yine de yok saymaya çalışıyorum yanlışları.bir an oluyor ve seni güzel anılarla anmak istiyorum.hatırlayıp seninleyken olan tebessümümü görebilmek için..şimdi ayna karşısında gördüklerim o kadar sahte ki...seni arıyorum yanımda.
şu anda karşımdasın işte.bağırsam sesimi duyabilecek kadar yakınsın..sen giderken arkandan o kadar çok haykırdım ki sesim güçlü çıkmıyor artık.belki de artık yorulmuşumdur seni sevmekten,düşünmekten.aşamam dediğim engelleri bir bir aştım bir çift el sayesinde.şimdi nerde diye sorma sakın!cevabını bilmediğim soruları sorup da daha fazla yaralama beni..sevdin mi, güvendin mi peki o çift ele diye sorarsan eğer güvendim, gözlerim hiç bir şeyi göremeyecek kadar sevdim..sonra farkettim ki herkesin yeri ayrıymış.ne o sen olabilir ne de sen onun yerini tutabilirsin.en çok kim üzdü diye sorarsan eğer onu seçerim.sorularımı ararken seni bulabildim karşımda. ya onu??hiç bir zaman bulamamışım meğer..senden daha farklı olduğunu düşünmüştüm beni koruduğunu zannettiğim meleğin.şimdi anlıyorum ki ikinizde aynıymışsınız.ikiniz de giderken geriye dönüp bakmamışsınız...