Bir kelebek çarparak kentlerin pervaz yoksulluğuna
Ürpererek begonyalar ispinoz şarkılar
Çatlamış saksılarda biten boynu bükük menekşelerine o an
Kurşun sekerek sanki boşluktan
Galiba karnından vurdu balkonda dalgın kadını
Ağır ağır düşerken beşinci kattan bedeninde hızlı bir muğlaklık mı
Kelebeği görmese saksılarda kendinden önce ölen hanımelini
Daha çabuk düşüp öpebilirdi sanki sokakta vakitsiz bir cesedi
Ama kadın oldukça dalgındı son sürat düşerken kelebeği görmüş olamazdı
Güvercin tüyü dokunmuş olamazdı o an çarpılmış yüzünün penceredeki aksine
Çiğneyip gitmemiş olsaydı ağır kasalı kamyon eve yönelen gölgesini
Ocakta unutulmuş akşam aşını yeniden karmaya dalacaktı kadın
Ama kadın kelebeği görmüştü son sürat kelebeğin hüznünü
Çok üzgün görünmeseydi kelebek belki de ölmeyebilir di kadın da.
Böyle yazmıştı köşede duran gazeteci ebruli bir de parkta yalnız bir ağaç.