Hayatın gölgesinde yoruldu bu bedenler.
Tek derdi mutlu olmaktı gün ışıgında.Ama aradıgı mutlulugu bulamadı ararken savruldu istanbul sokaklarında.Yanlızdı.Çaresizdi.Hayatın acamasızlıgıyla sürüklendi.Tüm umutları tükenmişti ki bir ışık ciktı karşısına.Her ne olursa olsun yasamayı,direnmeyi,mucadeleyı anlattı ona.Artık mücadele etcekti hayata karsı .Yasamak ıcın nedenlerı vardı bu hayatta.
Hiç bir engele takılmıyordu.Hayalleri ugruna savaşacaktı.Çarelerin tükendigi
anda umut oldu hayalleri ona.Hepimizin hayalleri vardır.Hayallerimiz yaşama
nedenimiz olur.Hayal kırıklıgına ugrasakta,yıpransakta geleceğimiz olur,bir ışık
olur bir ümit olur....