Kar yağıyor ve tüm suskunluğum altında kalıyor karların.Ellerin üşüyor eksik kalan tümceler arasında ....
kimsesizlik adına bıraktığım senliler terkediyor beni. bak kar yağıyor pencerende gülümsüyor bensizlik
üşüyorum bu yüzden daha çok üşüyorsun ben de ... terkedişlerinin sorgusuna zamansız yakalanıyorum bu defa hiçbir kelimeye sığmayacak kadar ağır suçla yargılanıyorsun bende. kararını bile müebbet koyacak kararlar büyüterek...
elimde çoğalan kimsesizlik birikip sardığında üşümüşlüğünü ben kayıp bir çocuk oluyorum içinde taşıyamayacak kadar birikmişliğimle .... ve tekrar kar yağıyor bu yüzden üşüyorum üşüyorsun ellerimiz titriyor .
yüzüne değiyor bensizlik ... gözyaşlarım soğuktan donuyor . kimsesizlik çoğalıyor etrafıma bu yüzden karların beyazlığı bile kapatamıyor kırılganlığımı...
ne zaman kar yağsa ellerin üşüyecek bilirim dudaklarımsa hep seni sayıklayacak tüm gece yarıları . bu yüzden sen hep içimde üşüyen bir çocuk olarak kalacaksın. sana beslediğim tüm cümlelerin yerini almayacak o gidişin . ve sen her gidişinde beni görmeliydin ya da hiç görmemen gerektiği gibi ...ve işte tüm gecelere suskunluğumu kusuyorum bak işte bir ben kaldım tüm lügatlarda yarım kalan . bu yüzden gözbebeklerine koy beni ıslanmasın kirpiklerin .sana içimde sonlar bırakıyorum bu yüzden sokul geceme kimsesiz yanım üşümesin bir yanım öksüzdü onbeşinde geride bıraktım. şimdi ise sensizlikle avutacağım sensiz olan yanımı .
ACILARIM URFA ACISI KADAR ACI gidişini ise kirini karlar bile kapatamayacak bundandır üşümeni istemeyişim... yani artık ayrılıklarına boyun bile eğmek istemiyorum yalnız bir ben bilirim yol kıyısına atılmış gözyaşlarımı...
Cemal İstek