yer sarsıldı

gök yarıldı

çöktü üstüme karabulutlar

kelebek etkisinde bozuldu büyü

istemsiz bir okun yaydan fırlamasıydı sesler

ah ne yürek yangınıydı anlatamam a dostlar



saat sustu

zaman durdu

gönül şaraba vurdu kendini


esrik bir umut gezindi imlerinde sabahın

ömürden ömür gitti sormayın demlerinde semanın

nasıl bir imtihan sancısıydı anlatamam a dostlar



bir bir söndü

nara döndü

kayboldu ufuklarım

gül perişan/ bülbül hazan

nergis suyun aksinde buluverdi kendini

kana kana bade içtik sabra sunduk bendini

gün uzarken vakit geçmez öldüm öldüm dirildim

dost elinden merhem umdum yaralarım dindirdim

ah ne güzel günler varmış bilemedim a dostlar



mahcup bir ses

aldı nefes

aydınlattı dünyamı

sabrın sonu selametmiş

aşkla yandık nura kandık gün ağardı çok şükür

gözyaşım mı yüreğimde sakladığım asaletim her daim

nefes aldım veremedim haber aldım dost sesinden sağ salim

bir duruşa şahit oldum öğrenecek ne çok şey var bir bilseniz a dostlar



soylu bir ses

aldı nefes

nurlu bir aydınlığa yelken açtı duygular

asumana erdi başım anlamlandı kaygılar

neyin sırlı nefesinde yok olurken mest-i naz.
bir semanın hikmetinde dönüp durduk yek-avaz

ehl-i dilden ruhumuza akıverdi bir nehir
bir nehir ki döküldüğü denizlerde Allah bir

acz-i beşer ne yazık ki bir gün şaşar kanarım
ondan ilham, hamken pişer sonra belki yanarım…



bir dokunuş ömre bedel yürek sesim neler söyler bir bilseniz a dostlar