Edebiyata ve þiire gönül vermiþ bir insan olarak bugün için benim de söyleyeceðim bir þeylerim olsun istedim. Tam bir þeyler yazmak için eyleme geçiyordum ki ‘’Þiir benim içimde bir amaç deðil, tutkudur.’’ diyen Edgar Allen Poe’nun sözleriyle çok benzeþen Özdemir Ýnce’nin ‘’ 21 Mart Dünya Þiir Günü Konuþmasý’’ baþlýklý yazýsýndaki þu ifadeler dikkatimi çekti..Dikkatimi çekmekle kalmadý, beni mest etti:“Size içtenlikle bir þey söyleyeceðim: Þiirlerimin, kuramsal yazýlarýmýn, denemelerimin, çevirilerimin ve gazete yazýlarýmýn ölümümden sonra baþlarýna gelecekler hiç ilgilendirmiyor beni. Unutulurlar mý, unutulmazlar mý, yaþarlar mý, yaþamazlar mý? Bunlar hiç ilgilendirmiyor beni. Ben onlarý yazarak kendime bir hayat kurdum ve bu hayatta mutlu oldum. Belki baþkalarýný da biraz mutlu etmiþimdir. Olabilir!”

Öðrencilik hayatýmý da içine alan otuz beþ yýlý aþkýn bir zamandýr Edebiyata ve þiire çoðu zaman ‘’aþk’’ diyebileceðim bir tutkuyla baðlý oluþumun gerçek sebebini çok güzel ortaya koyuyordu bu sözler. ‘’Mutlu olmak’’… Mutlu olmadan yapýlan hiçbir eylem sonuca ulaþmaz. Üstelik kurtlar sofrasýnda, çýkar savaþlarýnýn içinde egemen bir ‘’ben’’ duygusunun her alana yayýldýðý bir dünyada hiç çekilmez. Bunlarý dert edecek olursanýz mutsuz olursunuz zaten. O zaman anlamsýz olur her türlü çabanýz, yeterince duyduðunuz ‘’aþk’’tan tat alamazsýnýz.

Bitirmeye çalýþtýðým kitabýn ‘Modern Türk Þiirinin Panoramasý’ bölümünde þöyle bir alýntý yapmýþým: ‘’ Ahmet Hamdi Tanpýnar: ‘’Namýk Kemal, Abdülhak Hamit’e yazdýðý mektupta: ‘ Asýl müceddit Þinasi ile sensin; ben, ikinizin arasýnda bir ittisalim’ der. Bu asil tevazu bütün bir yanlýþlýk silsilesinin baþlangýcý olmuþtur.’’ Güneþ balçýkla sývanmýyor. Tarih zaman içinde herkese hak ettiði deðeri bir þekilde veriyor. Namýk Kemal’i Namýk Kemal yapan belki de bu tevazuydu kim bilir.Yazan, çizen herkese düþen görev de bence bu olmalý.

Kýsa bir süre önce dergi sahibi olan bir arkadaþým, oradan buradan sohbet ederken: ‘’En büyük sahtekarlar Edebiyatçýlardan çýkýyor.’’ deyince kaným dondu. Böyle miydi gerçekten? Oysa Edebiyatçý duygu ve düþünce yüklü bir gemiydi benim için..Sonsuz bir denizde yol alan. Ya da þöyle söylersem daha doðru olacak: Sahtekar bir insan Edebiyatçý olma hakkýna sahip olur muydu? Bunu kabul etmem mümkün deðil, olur ya bu yolda yol alsa bile bir gün mutlaka önüne engeller çýkar, rotasýný kaybeder ve silinirdi tarihten.. Bugün hayranlýk duyduðumuz pek çok isim yaþadýklarý hayatla yazdýklarý arasýnda hiçbir çeliþkiyi beslemeyenlerden oluþur. Çünkü sanat ve edebiyat bir duruþun, bir anlayýþýn, özgün bir dünya görüþünün eþittiridir bana göre. Deðilse nasýl mutlu olunur? Sürekli kafamýzda ‘’ben’’ olma düþüncesiyle birileriyle uðraþmak, sinsice düþünmek yorar insaný; unutmayalým:’’Mum baþka bir mumu yakmakla ýþýðýndan bir þey kaybetmez.’’

Yazdýðý þiire ‘’Bakalým nasýl bir paha biçecekler?’’diye bakan bir zihniyetle olmaz þiirin iþi. Bu yüzden pek sevmem yarýþmalarý. Katýldýðým birkaç yarýþma, -yarýþmanýn sonucu ne olursa olsun- düzenlenecek etkinlikte edebiyatýn, þiirin lezzetini benim gibi tutkunlarla paylaþmayý hak edebilmek için. Þiir sözcüklerden örülmüþ bir kale, ulaþabilirseniz girersiniz içine. Ulaþamazsanýz yapýlacak bir þey yok. Bunu yargýlayacak, sorgulayacak bir mercii de yok. Al gülüm ver gülüm birtakým anlayýþlarýn deðer yargýlarýysa tamamen ne kadar onlarýn beklentilerine cevap verdiðinizle alakalý.O zaman þiir her zaman var olmaya devam edecek. Deðerine ise Edebiyat Tarihi karar verecek. Yeter ki biz yazarken mutlu olmaya devam edelim, eminim bu ruhumuzu besleyecek, her þeyden önce iyi bir insan olmamýza katkýda bulunacak..

Orhan Veli:’’Kolayca okunabilen þiirin kolayca yazýldýðýný mý zannediyorsunuz ?’’ derken ne kadar haklý . Bir þiirin doðmasý için ne çok sancý çekildiðini ancak þiire hakkýný vermek için saatlerini harcayanlar bilir. Sözcük seçiminden, estetiðine; biçeminden biçimine kadar bir arayýþtýr þiir. Bir öykü, bir roman yazabilecek kadar derin ve kapsamlý bir duyguyu/ düþünceyi dizelere yerleþtirebilmektir þiir. Bir fýrtýnaya yakalanýp savrulmayý göze alabilmektir þiir. Bazen günlerce sürecek bir serüvenin içimizdeki son tortusunu anlatacak kadar sabýrla beklemeyi bilebilmektir þiir.

Dünya Þiir Gününüz kutlu olsun. Yazdýðýmýz her þiir bir ruha dokunsun, bir yaraya þifa olsun, bir baþka insaný mutlu etsin, asýrlardýr süren bu arenada çorbada bizim de tuzumuz bulunsun. Çabamýz þiire yeni güzellikler katmak, þiiri yüceltmek olsun…