Her yanım karanlık, dört duvar arasında kalmışım. Bitmeyen, çoğalan bir sis. Kime dert yansam benden beter, diller suskun, kulaklar sağır. Gönlümde aşk saati durmuş, kalbim beklemekten yorulmuş, dilimden düşmeyen eski bir şarkı, Nerdesin ... ?
Kadınlar zeki, erkekler yeteneklidir. Bir işi yaparken kadınlar dikkatle, erkeklerse düşünerek hareket ederler...
Hayat silgi kullanılmadan yapılan resim sanatı değil midir. Nasipsizlikler boyunları büker. Yükselir bitmeyen eyvahlar! ...Niye, kime, niçin? …Yaşanmamış yıllar, visale ermemiş eller . Gündüzün, gecenin vaktini ikiye katlayan gözyaşları ... Göğsümde hissettiğim korkunç acı...Acaba kalbim mi, parçalanıyor? Gönüllere vuran ilk yansımalar...Bizken, sen ben oluverir...Gerçeklik olmadıkça yansımasız...Denizden su çekinceye kadar geçen zamanda aydan aşk dilenebilirsiniz..

Yaralı kuş gibi senin avuçlarının içinde gecenin düşsel ihtişamına sarılmışken, kalbim pıtır pıtır atarken, avucunu beni rahatlatmak için gevşettiğinde, dikkatli olmalısın...
Uçar giderim sonra "sevgilim seni çok seviyorum, ama yıldızlar kadar uzaksın bana " diyebilecek bir eksik yanım olmamalısın benim .
Gecenin sığ sessizliğinde bambaşka bir insan olurken, evrende düz beyaz bir düzlem üzerine yazdıklarım olmasın, yüreğimden dökülüp kalemime aksedenler . Kayıp kentin kıyılarında mavi zamanlarım ol... Benim gecenin mavisiyle karanlığın birbirine karıştığı mahur zamanlarım ol... Seni düşlerken geceleri gülüşler sarsın, uykuyu unutup ağlayan gözlerimi...

Bu sözlerin süzülüp geldiği yürekte olmak, benim tüm zamanlarıma yayılmak ister misin ?...
İnsan unutamadığını affetmezmiş ...
Affetmek Allah’a mahsus gel sen benim unutamadığım ol..
Yıkılsın yosun tutmuş duvarlarım .
Kalp sızım, gönül arsızım, yalnızlığımın Serencamı nerdesin? Tut ellerimi…
Leylaklar çok güzel kokar ama, dalından koparılınca onlar da çabuk soluyor. Ne isyan eder dilim, ne sitem. Hayatı kurşun işlemez hüzünlerime inat, gökkuşağı aydınlığına bürüyeceğim.
Mermere sıkışmış bir meleğim. Özgürlüğüme kavuşabilmem için daha çok oyulmam gerekiyor..
İçimdeki sessiz sesi dinlemeye devam ediyorum ...Sen benim bir damla mutluluğumsun diyor... Aaah..! Sonbaharın solgun yüzü zaten beni resimler. .Gülümsediğinde güzelleşmeyen bir yüz gördün mü? Yüzümdeki renk değil, Tasavvuf ilmi her insanda Allahtan bir cevher olduğunu söyler içimdeki cevher beni sana taşısın ..Mutluluk denizim ol ..’’
Artık yeni şeyler söylemek lazım ’’dememiş mi Hz.Mevlana ? Maamafih henüz gönlümün emeklilik yaşına gelmedim.Sabır iman denen teslimiyetin tacıdır.Çilesini çekmediğiniz başarıyı zaten hak etmemiş sayılırsınız .Ya sabır Mevlam.
Bekliyorum, bekleyeceğim ...
Elbet birgün…

17.10.2007
Sennur ÇETİN