Zeynep aceleyle çýktý evden söylenerek. Her zamanki gibi çok iþi vardý gene. Bankada bekleyeceði kuyruðu düþününce þimdiden içi daraldý. Anne ne var sanki bir gün de sen yatýrýversen þunlarý diye geçirdi içinden. Yine de acele ve sert adýmlarla bankaya doðru koþtururcasýna dövdü kaldrýmlarý. Vardýðýnda öðle tatiline çok az bir zaman kaldýðýný biliyordu. Gene de rica etsem yardýmcý olurlar belki diye düþündü. Ama içeri girmek istediðinde, ''Üzgünüm hanýmefendi, öðle tatilinden sonra gelin ! '' diyerek çatt ! diye kapatýverdi görevli suratýna aðýr cam kapýyý. Offf... dedi içinden, daha bir saat var, nerede vakit geçiricem ki ben þimdi. Karþýdaki çay bahçesine iliþti gözü. Burasý Eskiþehirin en iþlek yerinde, çarþýnýn tam ortasýnda olan, küçük, þirin, mütevazi bir yerdi. Eskiden ise saðlýk ocaðý olduðunu biliyordu, daha sonra kapanmýþ ve çay bahçesine çevirilmiþti. Bizzat kendisi de burada doðmuþtu Zeynebin. Gülümsedi, annesi buranýn önünden her geçtiklerinde ona doðduðu odanýn penceresini gösterirdi. Çok sýcaktý hava, bunaltýcý ,yapýþ yapýþ ve insanýn tepesini kaynatan bir temmuz sýcaðý vardý. Hayatý boyunca hep hayret etmiþti, bu sýcakta o sýcacýk çayý nasýl içiyorlar diye. Araplarýn bunu çölde bile içtiklerini biliyordu, demekki onlarýn da bir bildikleri vardý. Yorgun bacaklarýný öylesine bir sandalyeye býraktý, çöküverdi oraya ve bir paþaçayý söyledi kendisine. Çocukluðundan beri hep öyle içerdi çayý,ýlýk.Aðýr aðýr kaldýrdý yorgun yüzünü ve tekrar baktý pencereye. Bundan tam otuz yýl önce o odada doðduðunu biliyordu ve annesinin rahminden onu bir vakum aletiyle çekip çýkardýklarýný. Üstüne üstlük bir de postmatüre doðmuþtu. Dokuz ay on günü bir hafta kadar geçmiþti doðum süresi .. dünyaya gelmeye razý olmadýðýný açýkça belli eden iki iþaret ..
Ilýk bir yudum geçirdi boðazýndan ve güldü kendi kendine. Araplarýn çölde çay içmelerinin hikmeti açýktý elbette, oysaki yukarýdaki o varlýðýn,Yaratýcýnýn o kadar yumurta ve sperm arasýndan kendisini seçmesinin hikmetini çözememiþti ömrünce. Sonradan hiçbir halta yaramadýðýný anlasa da uslu bir çocuk ve iyi bir öðrenci olmuþtu tüm hayatý boyunca. Ýyi bir üniversite bitirmiþ,hemen ardýndan da kötü sayýlmýyacak vasat bir iþ de bulmuþtu kendine. Vasat, sýkýcý ama onu aç býrakmayacak kadar iyi. Öðretmendi Zeynep. Daha çalýþmaya baþladýðýnýn ilk yýlýnda bu iþin hiç ona göre olmadýðýný farketmiþ, fakat artýk ömrü boyunca bu iþi yapmak zorunda olduðunu anlamýþtý. Ýþsizliðin sokaklarda buram buram cirit attýðý bu memleket ve bu zamanda bir nimet bile sayýlabilirdi bulduðu bu iþ.. ve elbette annesi ..onu ortada býrakamazdý, istifa edip baþka iþ aramaya kalksa o süreçte parasýz kalýcaklarýný biliyordu. Artýk bunu göze alamayacak kadar geçti onun için. Çocukken dedesinin mýrýldandýðý o türküyü hatýladý,tekrar gülümsedii artýk o da anlýyordu dedesini.. '' Uzun ince bir yoldayým, gidiyorum gündüz gece ..''
O gece kendisiyle beraber kaç çocuk daha doðmuþtu o pencerenin olduðu koridorda ve þimdi ne yapýyorlardý, nasýl bir hayatlarý vardý acaba ... Belki onun gibi öðretmen olanlar, doktor, mühendis falan olanlarý vardý, belkide kadýn satýyorlardýr dedi ve sýrýttý . Hayattaki ilk,tek ve en kocaman çýðlýðýný o zaman atmýþ olabilirmiydi acaba, ona sormadan ciðerlerine edepsizce dalýveren o havayla beraber ..ve çocukken koparýverilen o hesapsýzca, arsýzca baðýrmalar .. sonrasý hep susmakihep hesaplý susmalar .. onun dýþýnda yetiþkinliðin o kurþun gibi aðýr, gri elbisesinin içinde kolaysa gel de kopar bakalým ayný hayasýz gürültüyü.. Zorlama nezaketler içinde yaptýðýmýz ince, minik hesaplar, ahh elalem ne der sonralar, ah hiç olurmular ..ya da içte kalanlar, hiç itiraf edilemeyip, hiç paylaþýlamayan, içinde doðup,içinde büyüyüp ve de içinde çürüyüp kalan .. nice þeyler ...
- Hey Allahým, dedi Zeynep, insanlara asla böyle þeffaf deðilim biliyorsun, sana olduðum ve olacaðým kadar. Küçükken cennete telefon açýp seninle konuþabileceðimi bile düþünürdüm, ( sýrýttý gene ) ,sana yine hesapsýz bir itiraf ve bir sitem .. beni buraya neden gönderdiðini bilmiyorum, tam otuz yýldýr buradayým ama hiç sevmedim, mümkünse beni o çýktýðým yere geri gönderebilirmisin ? .. Ahah, bana güleceðini biliyorum ama sen yinede bunu bir düþün ve þimdilik hoþçakal ...
Çayýnýn son yudumunu aldý, saatine baktý, öðle tatili bitmiþti, acele etmeliyim dedi ve fýrladý topuklarý yeniden kaldýrýmlarý dövmek için ...

- Son -