tuafsýn anlatamamak gibi yakýn
anýn örgülü istasyonunda duran
matemin þiþirlmiþ meydanýnda
toparlanmýþ kaç kurban bekler
ürkerek kayboluþa inmeyi
anlarým azýcýk tesellidir
kuruyan dal dökülen yaprak
herþey günahsýz kendi yasasýnda iþlerken
sapa ayrýmlarda insaný bekleyen tan
o sonsuz gecenin kasvetli bitiminde
bir baharý hissetmenin sevinç arzusu
suyun dalgýn tükrük çýnlamasý
iliþmenin çözünme sihiri inþirah
yarýp yarýp iþleyen harfi
köklerimi diþleyen gün ah
sarýlmalýyým bende çürüyen bu gidiþe
haþmetli sabahýmýn ziyan karasý
seviþ benimle yut tenimi
tak evrenin silenme noktasýna
ört noksanýmdan düþen sancýyý
üþümesin acý çeken mintan.