Deniz çocukları uyanır rüyalarımda
kımıl kımıldır bir şey
ılık ılık dürter içimi
hava güzel mi güzeldir
sevda güzel mi güzeldir
derken bir rüzgar olur
yalnızlık olur
soğuktur
     /ne kadar da güzeldir ölüm
               zemherilerde/


Kabus
ahvalime tercüman
ismim düşülür bütün lügatlere
acının henüz tanımlanmamış tonlarına
meal olan
ki uzanınca bıçak sırtı anılara aksim
sökün eder deniz kızları
cinnet geçiren gözlerinde binlerce akrep
sızarak
çatlaklarından ruhumun
ısıtırlar yüreklerini
üşüyen yerlerinde içimin
     /baharın berkiticisi kelebekler
      ölünce
      ölümü güzelleştirirler/

Bil ki bundandır
nicedir içimden geçmesi posta taşıtlarının
tenimdeki gül yarası
yaramı azdıran bahar
bil ki bundandır
Yani
bir bir öldürmededir kelebeklerimi
bir yaz günü saçlarımda unuttuğun
o güvercin ellerin
     /ölüm kelebek gibi.../

Ölümün estetiğini bozan sevda ey!..
bırak saçlarımda kalsın o ak güvercinler
bir yaz günü
saçlarımda unuttuğun...