İzEdebiyat - Ozan - Ümitsiz Bekleyiş

Nerden başlayacağımı bilmiyorum. Beni seninle tanıştıran o güzel insandan bahsetmek istiyorum ilk başta. Belki o olmasaydı sende olmayacaktın.

Beni seninle tanışmaya zorlayan en iyi arkadaşım Batu.

Kendi halinde ama neşeli birisiydi. Benim için her şeyi yapardı, özellikle benim mutlu olmam için her şeyi yapardı.

Seninle tanışmam ise hayatımın en güzel günüydü. Batu seninle tanışmam için beni zorlamıştı. Ben ise ne zaman seninle konuşmak aklıma gelirse yanaklarım kızarmaya başlardı. Bu yanaklarımın kızarmasının tek bir açıklaması vardı. Evet ben sana aşık olmuştum. Ama karşılıksız bir aşktı bu. Bazı arkadaşlarım seni beğenmeseler de sen benim gözümde dünyanın en güzel insanıydın. Diğerleri ne derse desin ben seni seviyordum.

Ben kimi ne zaman sevsem hep platonik oluyordu. Karşımdaki hiç bilmiyordu.

Belki bilse çok şey değişirdi ama bilmiyordu.

Aylar geçmiş, seninle arkadaşlığım ilerlemişti ama sana olan duygularımı hala sana açıklamamıştım. Bir gün tüm cesaretimi toplayıp seninle konuşma kararı aldım. Ve karşına geldim.

Sen bana o kadar masum bakıyordun ki ne diyeceğimi şaşırdım. Ama sen merak etmiştin benim oraya seninle ne konuşmaya geldiğime. Ben hala konuşamıyordum. Ama sana en sonunda seni ne kadar çok sevdiğimi söyledim. Üzerimden bir yük kalkmış gibiydi. Ama sen hiçbir şey söylemiyordun. Sadece bakıyordun dilini yutmuş gibiydin.

Ben ise içimden belki aptallık ettiğimi düşünmekteydim. Ama sen konuştun bana dediğin tek şey bende seni demek oldu.

O an ben donmuştum. Hiçbir şey söyleyemedim sana. Aylarca beklediğim şey gerçekleşmiş, duygularımın tek taraflı olmadığını öğrenmiştim.

Ertesi gün seninle buluşacaktım tekrar ama o buluşma saati ne kadar çabuk gelmişti anlamamıştım. Ve o gün ne kadar çabuk geçmişti. O gün bana annenle babanın ayrıldığını söylemiştin. Seni iyi tanımama rağmen bunu benden nasıl gizlediğini merak ediyordum.

Ama seni daha fazla üzmek istemediğim için üstelemedim. Annen ile babanın neden ayrıldığını.

Seninle çıkmaya başladığımızın 1 yılı dolmuştu. Ve biz önümüzdeki tek engel olan ÖSS’ye hazırlanmış sınavın geleceği günü bekliyorduk. Hatta sınav sonrası seninle geçireceğim tatili bile planlamıştım. Benim sana sürprizim vardı. Seni annenin yanına götürecektim. İlk defa seninle baş başa tatile gidecektim. Hayalimde bunlar vardı. Sana sormadan planlamıştım her şeyi.

Ama sen yaz tatili planını bana söyleyince aklımda olan tüm planlarım suya düşmüştü. Ama sana hak vermek zorunda kalmıştım.

Sen baban ile anneni ziyarete gidecektin. Uzun zamandır görmediğin anneni görmeye İzmir’e. ÖSS sınavından sonra gidecektin üstelik. Seninle olan tüm hayallerim sönmüştü.

Ama tercihlerimizi beraber yapacaktık aynı şehirleri yazacaktık. Öyle söz vermiştik birbirimize.

Sınav günü gelmişti. Ayrı ayrı okullarda sınava girmiştik. Seni son bir kez görmek istemiştim. Annenin yanına 1 haftalığına gidiyordun ama bu 1 hafta bana çok uzun bir zaman gibi geliyordu. Seninle beraber gittiğimiz kafede buluşmuştuk. Ama sadece 10 dakika için görecektim seni. Ondan sonra yola çıkacaktınız baban ile birlikte. Seni uğurlamadan önce sana sıkıca sarılmıştım. Uğurlarken de sarıldım bırakmayacak gibi. Sen 1 hafta sonra yanımdaydın ama senden uzak olmak kötü bir duyguydu.

Yola çıkma saatin gelmişti. Baban seni aldı ve yola çıktınız. 5-6 saat sonra İzmir de olacaktınız. Sen İzmir’e vardığınız zaman bana haber verecektin.

İzmir’e varmış olman gerekiyordu. Aradım seni ama telefonun kapalıydı. Meraklanmamak elimde değildi. Sana ulaşmak istiyordum sadece. Sesini duymak istiyordum. İzmir’den bir numara arıyordu. Ama numara tanıdık değildi.

Telefon ısrarla çalıyordu. Telefonu açtım. Telefonun ucundaki ses habire bir şeyler söylüyordu. Ama ben inanmak istemiyor, bana söylenilen tek şeyin doğru olup olmadığını öğrenmek istiyordum.

Telefondaki ses senin öldüğünü söylüyordu. Telefonda söylenen şeyin yalan olmasını istiyordum ama değildi. Şimdi seni kazanmışken kaybetmek çok acıydı. Seninle geçen o dolu dolu 1 yıl…

Seni tanıdığım gün geliyor aklıma hep. O günü düşündükçe hep gözlerim doluyor. Hatta ağlıyorum, seni tam kazanmışken bir anda kaybetmek. Böyle hayata küsmüş gibi dolaşıyordum ortalarda. 1 ay boyunca hiç kimse ile iletişim kurmadım. Hep ağladım. Sen gözümün önünden gitmiyordun. 1 kere intihara yönelik hareket yaptım ama arkadaşlarımdan birisi, evet sadece birisi beni ölümden kurtardı. Neden böyle olduğunu biliyordu ve bana benim yanımda olduğunu hissettirdi.

Şimdi onların desteği ile hayattayım. Eğer beni ölümden kurtaran arkadaşım olmasaydı senin yanındaydım. Ama hayat her şeye rağmen devam ediyor. Beni bu kadar seven olmasına rağmen bilmiyorum. Onları üzmeyeceğim sanırım.

Seni unutmadım. Asla unutmam.

Ve unutmayacağım... Sen benim için her şeyden öteydin.

Hayalin hep yanımda hissediyorum…

Ve seni kaybedeli 1.5 sene oldu. Şimdi ki hayatımdaki arkadaşlarım seni biliyorlar. Ve senin dünyadaki en şanslı insan olduğunu söylüyorlar. Ve benim bu acıyı nasıl yendiğimi soruyorlar. Bilmiyorlar ki hala içimde büyüyor gün geçtikçe seni kaybetmenin acısı. Ama senle geçirdiğim günler aklıma geldiği zaman o acı biraz daha hafifliyor.