belli belirsiz kiþilere yazýlan þiirler gibi görünse de
bu þiir, birinci tekil þahýs aðzýndan bizzat sana sevdiðimm..
dýþarda yaðmur.. içerde deniz yanlýzlýðým
bil ki deryalarýn yine isyanlarý oynadýðý bi anda,
narin ve þeffaf bi kalp tarafýndan iþlendi kaðýda..
dalgalarýn kumsala vuruþu bir fasýl ama iþitilenler hep bir fýsýltý þuan,
ne kadar da anlamsýz gelse de buðular arasýndan görünen þehir,
yaðmur damlasýnýn camda buluþma aný herþeye raðmen izlenmeye deðer..
bir deðil bin bilinmezlik taþýyorum þuan içimde,
sonunda geliþigüzel üþümelerde baþladý iþte bak..
merak ediyorum,
buðulu camlara adýný veren sevdiðim þuan ne yapýyorsun kimbilir?
istanbulda da hava gök gürültülü, koyu mavi ve ýslak mý ?
yanlýzlýk seninde canýný acýtýyor mu?
bende, bir yanlýzlýk ki þuan istesende gitmiyor
Ve bir sensin ki o çaðýrsan da gelmiyor...
gel üzme beni artýk, ýslanma gözlerimin yaðmurunda..
kaldýr kafandaki soru iþaretlerini ve gel lütfenn...
gel ki hüznün geleneði sona ersin..
zira kafamdaki umutsuzluk senfonisi son þarkýlarýný söylüyor artýk
beklenen ve beklendiðini bilipte gelmeyen sen için..