Bahar gelmişti gönlüme adeta.İçimde cıvıldayan kuşlar,renk renk açan çiçekler...Gözümde siyahtan yeşile,beyaza dönüşen renkler...Güneş insanı yakmazmış meğer;gönüllere neşe saçarmış,insanın gözlerindeki kepengi açarmış!İlk defa o gün anladım.Çay bahçesinde bir elimde simit diğer elimde çayla O'nun gözlerindeki Akdeniz mavisinde kendimi kaybetmişken;güneş,sultanlığında kol kanat geriyordu bana....Sevecendi bana karşı Güneş.Umudu ve yaşama sevincini gönlüme doldurmuştu...Her şey gözüme "o günün öncesinden" çok farklıydı.Ya ben değişmiştim ya da dünya...
Düşündüm kendimce...Çekim ekleri gibiydi öncekiler:ben değişmemiştim,daha doğrusu değiştirilmemiştim.Fikrim aynı,hayallerim aynı...Duraklarda bekliyorum da hep gelen "sabitler" treni, "değişim" treni yoktu ta ki o güne dek...Yol almayan trenlerde vaktimi boş yere harcamışım.Aşk "değişim"dir bence:bir ağacı budayacaksın ki meyveler olgunlaşaktır kendince...Ben budanmamıştım,budamamışlardı;bende var olanları da götürmüşlerdi budamak yerine...İşte ben "değişim" istiyordum.O gün gönlümün yapım ekini buldum.Buldum ki gönlüme "ek"lenmesiyle oeğişmeye başladım.Başlangıçta sıradan bir "baş" iken,olgun bir "başak" oldum.O'nunla "ak"landım sığ düşüncelerden...Anladım ki:öncekiler gönlüme gelmişlerdi,değiştirmemişlerdi beni...Üstelik yeni "çekim ekleri" gelmeye gelmeye müsait,ama "yapım eki" gelmeye kapalı bir duruma gelmiştim.Neye yarardı ki "gelen" de onlar gibi sadece görünüşte...
Ve şimdi "öteki"lerle geçen günlerime yanmakla beraber ben gönlümde "ilkbahar"ı yaşıyorum.Ötekilerle Sibirya olan gönlüm Ak...'la İrem bağları...Ak.... da o bağın,olmazsa olmaz,üzümü..Gönlümün başkenti oldu artık O'dur özüm...Gözümde nokta oldu Toros dağları.Hayat güzel,benim Hayatım "Güzelin de güzeli"...İşte o gün görünüşte dilimden; aslen gönlümün dilinden şu dizeler döküldü:
"14 Şubat olsun bu aşkın evveli,
Sen H,ben O;yanalım birlikte gönlümün periyodik cetveli..."