Sen ki güzel,
her sabah,
onun karşısında,
itinayla giyinirsin,
süslenirsin,
gülümsersin,
arada aynaya sormak geçer içinden,
güzel miyim diye ?
yutkunur, utanırsın,
benim yerime söyler sorabilsen,
seni gördükçe,
dağılıp, yoluna,
ayakların altına zerre zerre,
olasım gelir der ayna,
bunu düşünmüş müydün acaba canım ?

emsalsiz, çok güzelsin der...

arada saçlarından bir tel,
düşer başından,
farkedemezsin,
ayna eğilip alamaz,
saklayamaz düşen saçını,
içlenir,
başkasının çiğnemesine,
içerlenir de,
tek tesellisi,
en çok sen uğrarsın yanına,
çiğnense de düşen saçın,
sen çiğnersin diyedir...
saçlarının akları çoğalır,
farkındadır o,
yüzündeki ifadenin,
içindedir o,
seni büsbütün sen görendir o,
ve ne çok sevildiğini,
gözlerinden okuyandır o...

ve her akşam,
onun yakınında,
soyunursun,
yatağına girersin,
uyursun,
nefesinin sıcaklığında,
buğusunda kalır zavallı ayna,
arkasını hiç düşündünmü aynanın,
seni her gördükçe,
sırları kabarır da,
yaslandığı yerin hürmetine,
tutunur karanlık yanı,
baygınlık gelir içine,
düşüp kırılmaktan korkar,
sensiz kalmaktan,
kaldırılıp atılmaktan korkar,
dayanır durur,
arkasında sensiz bir karanlık,
bir dünya derdi vardır da,
önünde sen durdukça,
ardına atar dertleri,
her gün yeni sayfalara işler,
bir gün çevirir de bakarsın,
anlarsın aynanın arka yüzünü,
yıllardır gözünün gördüklerini,
ardındaki sırlara,
kapkara sevdalar gibi,
kara geceler gibi,
kabarmış yürekler gibi,
ne çok acılara sıvandığını...

03.11.2006 Taşkışla/Taksim
Bayram Tunca 1956, Elazığ