ben
bu toprakların beslediği çocuğum
vatanım belli
budur milliyetim
başka bir ülkem yok
kafa kağıdım mülkiyetim

ne zaman arasam bir vakar
bütün yollarım memleketime çıkar
ne zaman başımız derde girse
gözlerim dolar
kahrolurum

toprak kokan
alınlarında emeğin terleri
nasırlaşmış elleri
üretirken düşünen
düşünürken büyüten
güneşin pişirdiği
acının devşirdiği
insanımadır sözlerim

dağ gibi ağır bir yük omuzlarında
yüreğinde kirlenmemiş sevgiler
sımsıcak bir ekmek tandırında
buram buram bir çorba ocağında
yanık bir ezgiyi besteler
imrenirim


ben
bizlerde yoğrulurum
bizlerde yok olurum
yanlış anlamalardan ari
ne zaman sıcacık bir Türkçe duysam
anamın ninnisi gelir aklıma
irkilirim

zorladıkça dilin sınırlarını
büyük laflar ettikçe
bozulur büyü
çoğu kez alırım yüreğimi elime
üstüne üstüne giderim dostluğun/ kardeşliğin
yanlış anlaşılmalarda kesilir soluğum
mahvolurum

/ özlerim
işlenmemiş bir cevher gibi çocukluğumu
bir ney sesinin inleyişinde
kaybolurum/