Etrafýnýzda sürekli söylenen, birþeylerden þikayet eden insanlara mutlaka rastlamýþsýnýzdýr. Genelde toplumun her kesiminde bu tür insanlarýn varlýðýna þahit oluruz. Hatta belki biz de o insanlardan biriyizdir. Ýþler planladýðýmýz gibi gitmediði zaman verdiðimiz tepkiler, kullandýðýmýz sözler ve aklýmýzdan geçenler, hayata bakýþýmýzýn bir resmidir aslýnda.

Gün içinde yaþadýðýmýz olaylara bakýþ açýmýzýn ve yaklaþýmýmýzýn nasýl olduðunu düþünelim.

Sabah kalktýðý andan itibaren olumsuz bir ruh haline bürünüp ‘bütün gece hiç uyuyamadým’, ‘bugün caným çok sýkýlýyor’, ‘yine ayný þeyler’…vb þikayetlerle sürekli söylenen insanlarýn arasýnda bizlerde var mýyýz acaba?

Ya da beklenmedik bir olayla karþýlaþtýðýnda ‘neden bu benim baþýma geldi’ diyenlerden miyiz?

Genç bir insanýn ölüm haberini duyduðunda ‘çok erken öldü, ölüm ona yakýþmadý’ diyenlerden mi?

Ya da ‘keþke þöyle yapsaydým böyle olmazdý’ diyenlerden mi?

Örnekler daha da fazlalaþtýrýlabilir. Ancak tüm bu tepkilerin altýnda yatan bir gerçek vardýr; ‘Tevekkülsüzlük’.

Ýman, tüm bu sýkýntý veren duygulardan koparýr insaný. Beklenmedik bir olayla karþýlaþan imanlý bir insan ‘mutlaka bir hayýr vardýr’ der ve Allah’a sýðýnýr.

Ölüm haberleri bir uyarýdýr müminler için. Ölümün aslýnda çok yakýnda olduðunun haberi. Ertelenen ibadetlerin insaný kayba uðratacaðýnýn haberi.

Ýman etmeyen insanlarýn ahirette kullanacaðý kelime 'keþke' dir. Onlar dünyada iken keþkelerle dolu bir hayatý zaten yaþayýp öðüt alamayanlardýr. Dolayýsýyla keþkelerle yaþamak bir mümin özelliði deðildir. Çünkü müminler kadere teslimiyetin lüksünü her alanda yaþarlar ve Rablerine tam bir teslimiyetle teslim olurlar.

Hayata bakýþýmýz, hayattaki amacýmýz hepimize farklý duygular yaþatýr. Kimi en zor anlarda bile güçlü ve sabýrlý iken, kimi yýkým ve gözyaþý içinde yaþar. Sabah kalktýðý anda bu dünya için, kendi için neler yapacaðýný düþünen bir insanla, ahireti için yaþayan bir insan arasýndaki fark da, hayata nasýl baktýðýmýzýn bir ayrýmýdýr aslýnda. Ýnanan gözlerle bakýnca Japonya’daki depremin de, iþlenen cinayetlerin de, yaþanan savaþlarýn da mutlaka bir sebep dahilinde gerçekleþtiði görülür.

Yarýnýn neler getireceðini merak ederek korkmak yerine, yaþanan olaylarýn bizim için bir imtihan olduðunu ve bize özel yaratýldýðýný düþünmek, Allah'a yakinimizi artýrýrken imani olgunluða da eriþmemizi saðlar. Ölümler, kayýplar, felaketler.. herþey bizim için. 'Neden ben' diye sorgulamak ya da 'bu kadarý da fazla' diyerek isyan etmek yerine hayýr aramak ve bizi yaratan Allah'a sýðýnmak insanýn hem bu dünyada hem ahirette muvaffak olmasýna vesile olacaktýr.
Ýnsanlarý canlarýyla ve mallarýyla sýnayacaðýný bildiren Yüce Allah, iman edenleri sabretmelerine karþýlýk cennetiyle müjdelemiþtir.

‘Andolsun, Biz sizi biraz korku, açlýk ve bir parça mallardan, canlardan ve ürünlerden eksiltmekle imtihan edeceðiz. Sabýr gösterenleri müjdele.’ (Bakara Suresi, 155)
Öyleyse dünyayý yalnýzca bir oyun ve oyalanma yeri olarak düþünmeyelim ve hayattaki amaçlarýmýzý tekrar gözden geçirerek kayba uðrayanlardan olmayalým inþaAllah.

Altuð Öztürk