inatla tuttuğun
o nefes parçası var ya,
bırak onu artık
-yani ne olmuş ağzından yadigarsa-
nasıl dolu dolu çekiyorsan içine,
tertemiz,
olduğu gibi savur gitsin
leş olmasın ciğerinde,
ciğerin de...

hayatın hüzün sığınağında
daha fazla kalamazsın,
-sana dikilen elbiseyi
ne kadar iyi taşıdığını
görmeli herkes-
en kuytuya da gizlensen
izin vermez buna
hafıza silme uzmanı,
-bir bakmışsın,
istemsiz olmaz üstelik,
göze göz podyumunda
kafa tutarsın kendine
iyiyim ben senden de yürüyüşüyle-
siler
sile sile
bile bile
güle güle
si.e si.e
zaman...

nefesine sakladığını
sandığın,
gitmiştir çoktan
-çeyizinden kurtulan bir gelin gibi-
sende bir hafiflik,
yılın ilk ekşi eriğiyle
kamaşır sanki dilin
ve kesin gelir
bilmediğin
beklemediğin biri
ağzında tuzu,
dilini kamaştıran eriğin
has tadını anlamaya.

önce
derin, sanki dibi olmayan bir nefes
sonra
nefese nefes,
nefes nefese
ve bir nefes üstünde
herşeyin,
değerlerin, değersizliklerin...

gizemli yaşam kuyusundan
çekecek çok nefesimiz var daha...