|
Konya Ovasý
(Nazmi Ünar) 25 Mart 2001 |
Yerler |
| |
 Duydum ki ; ikindi zamanlarý ve geceler çok güzel olurmuþ, Konya Ovasýnda. Gökyüzünün birbirine karýþmasý ve daha sonra da binlerce yýldýzýn kendilerini ispatlarcasýna doðmalarý, doðanýn burada nefes aldýðýnýn bir kanýtýydý. |
|
|
Yaðmurun Sesi
(Nazmi Ünar) 25 Mart 2001 |
Doða ve Dünya |
| |
 Aþk fýsýldamalarý var þu anda burada. Ýnsanlar sessiz ve düþünceli yürüyorlar. Endiþelerin olmadýðý zaman bu. Sadece gözükmek için çabalayan ay, bulutlarýn gücü ve yaðmurun sesi var. Denize düþmek için büyük bir çaba harcýyor yaðmur |
|
|
Ýstanbul'u Solumak
(Nazmi Ünar) 25 Mart 2001 |
Ýstanbul |
| |
 Solumak, hem de Ýstanbul'u. Bir kaktüsün arkasýndaki kum taneleri gibi sonsuz benim için. Her nefes alýþýmda hayat, her veriþimde ise ölümü hissettiriyor bana. Herkes vapurun peþinde yarýþan martýlar gibi. Yarýþýyorlar, yoruluyorlar ama farýnda degil... |
|
|
Kaçýþ
(Nazmi Ünar) 25 Mart 2001 |
Yüzleþme |
| |
 Ýþte benim hikayem. Bazen düþünüyorum, her zaman kendim miydim, isteklerim, benim isteklerim miydi? Yoksa hepsi birer hayal miydi? Bunu herhalde anlamak istemeyeceðim. Dünya mý beni taþýyor |
|
|
Düþünmemiþtim
(Nazmi Ünar) 25 Mart 2001 |
Sevgi ve Aþk |
| |
 Hiç düþünmemiþtim, yorgun nefesimde seni hissedemeyeceðimi. Oysa ki kayýp bir þehri keþfetmek gibiydin sen. Her basamaðýn yepyeniydi benim için. Sormuþtum seni daðlara, sonra nehirler söylemiþti selamýný bana. Çiçeklerde arýyordum seni |
|
|
Yaþam Üstüne Eleþtirel Bakýþ
(Nazmi Ünar) 25 Mart 2001 |
Yaþam |
| |
 Fakat "biz duygusunu" anlatmam gerekirse, bu konumda birçok þey deðiþiyor. Bunu size bir örnekle açýklamak istiyorum. Örneðimiz ; bir iliþki. Bir iliþki, iki kiþilik dev bir tiyatroya benzer. Ýki kiþi yönetir, iki kiþi senaryosunu |
|
|
Unutulmuþ Sevgiler
(Nazmi Ünar) 25 Mart 2001 |
Sevgi ve Aþk |
| |
| Hep, yorumlar üzerine yapýcý çalýþmalar. Tekrar üzerine tekrar. Yok olmaya yüz tutmuþ bir çiçeði, dik dursun diye boynunu iple baðlamak. Ýþte bunlarýn hepsi, unutulmuþ, alýþkýn sevgiler. Oysa çoktan ölmüþ, beni gömün diye haykýran bedenlerin sevgileri. |
|
|
Bitti
(Nazmi Ünar) 17 Mayýs 2001 |
Modernizm |
| |
 Üstelemeyin hiçbir düþüncenizi, kimseciklere anlatmayýn. Nasýl olsa anlamak bile istemiyorlar soru iþaretlerini “?” |
|
|
| Konustuðum andan itibaren artýk ben, ben deðilim. Kendim olabilmek ve onu yansýtabilmek. Ýþte beni ben yapan ve bir o kadar da yalancý bir ben yapan durum. Ne yazýk ki sihir yok. Güneþ hüzmelerinin ince aralardan geçisi gibi biz de yaþamýn içinden geçiyoruz. Ve yansýyoruz zamanýn kýyýsýna. Aslýnda içsel bir çýðlýk her sey, aslýnda : Hiçbir zaman bitmeyen, hep ilerleyen, bize özel ve tek...
|
|
