En çok kocamý çocuklarýmla birlikte kapýdan uðurlamaktan hoþlanýyorum. Çocuklarýmýzýn her birini teker teker öperek, onlara “Allahaýsmarladýk!” deyiþi ve sonra sýra bana geldiðinde de “allahaýsmarladýk, karýcýðým,” diyerek dudaklarýma bir öpücük kondurmasý, dünyadaki hiçbir þeye deðiþmeyeceðim bir mutluluk sebebidir benim için.

Evliliðimizin dördüncü yýlýný yaþýyoruz. Adamcaðýzýn, sabahýn köründen gece yarýlarýna kadar iþ peþinde koþarak daha çok para kazanmaktan ve kazandýðý paralarý çocuklarýmýz için ve benim için harcamaktan baþka hiçbir gayreti yok. Baþka þeyler için gayrete getirmek gibi bir niyetim de yok zaten.

Anne babasý ve baþka kardeþleri yoktu, o nedenle, bundan dört yýl önce beni istemek için evimize saygý duyduðu bir dostuyla gelmiþlerdi. Otuz beþinde olmasýna karþýn saçlarý ensesine kadar dökülmüþ ve aþýrý kiloluydu. Benim boyum bir yetmiþ beþti ve onun boyu benim ancak omuzlarýma geliyordu. Buna karþýn ben altmýþ sekiz kiloydum, o ise yüz otuz… Bütün bunlarý içime sindirebilmiþtim, fakat içime sindiremediðim, daha doðrusu çok acýdýðým bir problemini öðrenmiþtim. O bir kalp hastasýydý. Doðumunda, kalbi delik olarak dünyaya gelmiþ ve daha sonra geçirdiði bir dizi ameliyat ile bu kusuru giderilmiþ. Fakat, ameliyatlardan sonra, benimle evlenmek istediði güne kadar iki kez kalp krizi geçirmiþ ve ikincisinde zar zor döndürülmüþ… Bütün bunlarý, beni istemek için geldiklerinde tüm açýk sözlülüðü ile anlatmýþtý.

Bu dürüstlüðü onun için artý puan olmuþsa da, ondan on üç yaþ küçüktüm, bu yaþ farký önemli bir handikaptý. O, ABD deki ünlü okullarda okuyup doktoralar yapmýþ bir tekstil mühendisiydi. Birkaç yabancý dili anadili gibi biliyordu. Buna karþýlýk ben de lise mezunuydum ve maalesef üniversite kazanamamýþtým. Bu tahsil farký da çok önemli bir handikaptý.

Birkaç yýl önce girdiðim Miss Türkiye güzellik yarýþmasýnda finallere kalmýþ tescilli bir güzeldim. Bunu bir basamak olarak kullanýp giriþtiðim gerek manken olma çabalarýmda ve gerekse oyuncu olma çabalarýmda çok da baþarýlý olamamýþtým. Evet, ünlü bir mankenlik ajansýnýn kataloðunda kaydým vardý, ama nedense defilelere çaðrýlma sýklýðým yýlda birkaç defileyle sýnýrlý kalýyordu. Onlar da, diðer ünlü katalog arkadaþlarýmýn tenezzül etmedikleri iç çamaþýrý defileleri oluyordu. Keza oyuncu olarak da televizyon dizilerindeki düþük ücretli ufak tefek rollerle yetinmek zorunda kalýyordum.

Ýþin ilginç yaný ise, taliplim tarafýndan, nadiren çýktýðým o iç çamaþýrý defilelerinden birinde görülüp beðenilmiþtim. Adamý, seksi vücut yapým baþtan çýkartmýþ olmalýydý.

O ise hem çirkin, hem de hastalýklýydý, ona ‘evet’ diyebileceðimi düþünerek beni istemeye gelmiþ olmasý tam bir ukalalýktý. Ukalalýktý, çünkü servetine, parasýna güvenerek, sýrf onlar için, ona evet diyeceðimi sanýyordu; yani, beni hafif meþrep bir kýz addediyordu. Öyle bir kýz olsaydým, ben de elli tane sevgili deðiþtirir, magazin programlarýnda bolca reklamýmý yaptýrýr, katalog arkadaþlarým gibi birinci sýnýf iþlere çaðrýlýrdým! Oysa deðil elli sevgili, birine bile denk gelmemiþtim daha… Böylesiyle deðil ‘evlenmek’ gýrtlaðýný sýkýp öldürebilirdim.

Annem de anlamýþtý ‘evet’ demeyeceðimi, onun için, düþünmek için zaman isteyerek bir cevap vermemiþti; ama, ‘kararýmýzý daha sonra bildireceðiz’ demenin ‘olmaz’ demek olduðunu biliyorlardý ve hayal kýrýklýðýna uðrayarak giderlerken bir umutlarý kalmamýþtý.

Annem, günler süren ikna çabalarý ile ‘evet’ dememi istiyordu. Onun derdi adamýn sahip olduðu olaðanüstü gayrimenkul ve menkul servetiydi. Nasýl olsa üçüncü, bilemedin dördüncü kalp kriziyle gankilir, malý mülkü sana kalýr, diyordu. Sahibi olduðu fabrika ve maðazalardan müteþekkil hazýr giyim þirketi kendi markasýný satýyordu ve emsalleri arasýnda en ünlüsüydü. Ayrýca, bugün bu yazýyý yazdýðým Sarýmsaklý’daki üç yýldýzlý otel gibi, birkaç otele de sahipti.

Bugün evli oluþumuzun sebebi annemin bu gayretkeþliði deðildi; adamýn serveti de deðildi kesinlikle… Ona ‘evet’ deyiþimin birkaç nedeni vardý.

Ýlk neden, beni araþtýrýp soruþturarak namuslu bir kýz olduðumu öðrendiði için benimle evlenmekte ýsrar ettiðini söylemesiydi; zira taviz vermediðim tek konu namusumdu.

Ýkinci neden, çocuklarý çok sevmesiydi. Pek çok fakir çocuða bakýyor, burs veriyordu. Yirmi iki yaþýmdaydým ve çocuklarý inanýlmaz derecede çok seviyordum. Hem de pek çok… Ýkimiz de çocuklar için ölüyorduk. Ýlginç deðil mi?

Üçüncü neden ise en çok öneme haiz olandý. Çocuk sahibi olabilmek uðruna hiçbir erkekle cinsel iliþkiye girmek istemiyordum. Bundan nefret ediyordum da ondan… Çocuk sevgim uðruna istiyordum ki, peyden pey üç çocuðum olacaðýna, bir cinsel iliþki kurmadan tüp bebek yöntemiyle bir batýnda üç çocuðum olsun. Sanki bu üç çocuðu ondan yapmak istiyormuþum gibi sevinçle atýlmýþtý: “Ben de, ben de, ben de…”
O gene ona artý puan kazandýran açýk sözlülüðüyle, aðýr bir kalp hastasý olduðu için kuracaðý bir cinsel iliþki esnasýnda, kalbinin o adrenalini kaldýramayacaðýný, bu nedenle benimle de cinsel iliþki kurmasýnýn söz konusu olmadýðýný söylemiþti.

Böylelikle bu üç çocuðu ondan yapmama beni ikna etmiþti. Ve, ‘evet’ deyiverdim!
Düðünümüz olduktan bir yýl kadar sonra da ilk üçüzlerime kavuþtum.

Ýlk üçüzlerime diyorum, çünkü onlarý o kadar çok seviyordum ki, birer kardeþleri olsun diye hemen ikinci yýl, ikinci üçüzlerimizi de dünyaya getirdim.

Üçüncü üçüzlerimizde yemin ederim ki benim bir kabahatim yok! Birinci ve ikinci hamileliklerim esnasýnda tüp bebek merkezinde donmaya býraktýðýmýz yumurtalarýmý dölleyerek bana sürpriz yapan kocamda bütün kabahat. Biraz kýzdým ama yok olmalarýna da kýyamadým, onlarý da, doðurdum.

Bu günlerde evliliðimizin dördüncü yýlýný yaþýyoruz ve hala kocamla bir cinsel iliþki kurmuþ deðiliz. Ben en çok kocamý çocuklarýmla birlikte kapýdan uðurlamaktan hoþlanýyorum. Dokuz çocuðumuzun her birini teker teker öperek, onlara “Allahaýsmarladýk!” deyiþi ve sonra sýra bana geldiðinde de eðilip karnýmdaki þiþliði öperek “allahaýsmarladýk, bebiþlerim, sizi de sabýrsýzlýkla bekliyoruz,” deyiþi ve benim de dudaklarýma bir öpücük kondurmasý, dünyadaki hiçbir þeye deðiþmeyeceðim bir mutluluk sebebidir benim için.

Artýk yirmi altý yaþýnda ve bir yetmiþ beþ boyuma karþýn tam doksan kiloyum. Kocam ise otuz dokuz yaþýnda ve bir altmýþ sekiz boyuna karþýn sadece yetmiþ kilo. Evlendiðimiz günden beri uyguladýðý sýký diyetle tam altmýþ kilo verdi ve bir daha kalbinden hiçbir þikayeti olmadý. Üstelik o kel de deðil artýk, kafasýna bonus saçlarý ektirdi, kývýr kývýr… Ona bir de yakýþýyorlar ki!

Çocuklarýn bakýmýyla ilgili herhangi bir problemim yok, onlarýn her birinin, ayrý ayrý bakýcýlarý var.

Buna raðmen, þimdilerde kalbinden þikayeti olan benim. Sýk sýk daralmaktayým ve heyheylerim üstüme üstüme gelmekte. Kocamýn sabahýn köründen gecelere kadar iþiyle meþgul olmayabileceði çok takýlýr oldu kafama; “acaba,” diyorum, “beni aldatýyor mudur?



.../...