Hiç bekleme geceler güneþle üstünü örtmez
Paylaþmaya kýyamadýðým yalnýzlýðým emrine amade
Hüzün esmeðe baþladýðýnda bir gece yarýsý odanda
Üþümemek için çek üstüne örtün…
Aðlamaktan çekinme, aðla, aðla, açýlýrsýn,
alýþkýn buna benim yalnýzlýðým.
Elleme, deðsin göz yaþlarýn elmacýk kemiklerine
Yanaklarýn elma þekeri kývamýnda allansýn
Boyasý silinmeden daha, bir derman bulunur derdine;
her gün açýmý mutlaka yeniden umutla baþlarsýn…

Kazandýklarýný koydukça kaybettiklerinin yerine
hüznün de telafisi mümkün!
Yeterki müsrüf olma harcarken kazandýklarýný!
Tasarruf et ki, elinde kalsýn bir þeyler;
yoksa, iþte böyle yalnýz kalýrsýn.
Zaman kötü, bir kýymeti kalmadý aþkýn.
Bir lahzalýk mutluluða bir çuval dolusu aþk harcarsýn.
Kendinden verdikçe, ne varsa elinde avucunda tükenir para misali.
Baðlýlýklarýn pamuk ipliði iledir,
Denize düþtükten sonra sarýlabileceðin yýlandýr.
Hayatýn boyunca daha berbat bir film izleyemezsin.

Benim yalnýzlýðým benden deðil,
arabesk þarkýlarýn bir türevi,
dokunmasýn yüreðine…
Gereksizce daðlarý aþýp aramana gerek yok
zaten uðrayacaksýn istemeden yalnýzlar kavþaðýna.
Tek deðilsin
Her yalnýzlýðýn bir sahibi var o kalabalýkta
Ara bul beni, ömür dört mevsimlik bir kýsýr döngü…
Kaderim bir karýþlýk alnýmda yazýlý
Toy yüreðimde saklý alýn yazým alnýmdan
Kaptýrma kendini dünyalýk hallere,
Dünyanýn kendine hayrý yok ki, sana olsun!
Ölüm denilen üç vakitte bir mola…
Bir çok kez terketmek istersin henüz ilk vakitte,
Olmazsa ikinci vakitte,
Tetiði çekecek yüreði taþýmýyorsan içinde
O güç olmaz iþaret parmaðýnýn eklemlerinde.
Kimse anlamaz senden baþka,
Aynadaki dünyanýn en korkak adamýdýr.
Dört mevsimin meþakkatini çekmeden kavuþamazsýn kendine…
Kýrkýndan sonraya kalýrsa,
Birikir ödevlerin
Her kýymet bilmezliðin ardýndan,
Teneþirde de paklanamazsýn…
Beceriksiz parmaklarýna bulaþtýrarak
Zehiri tatmadýkça aþka kýymet biçemezsin.

…/…
27 Ekim 2012
ÞAÝR Kemal PARACIKOÐLU (Kemnur)