Davul zurna halayda, düðün dernek içinde
Barut kovan içinde, soyu sopu vuruþsun
Yürüsün insan seli, kan davasý peþinde
Aðlasýn seher yeli, gece boyu kin kussun….



Bu gün varýz yarýn yok, bu ölümlü dünyada
Durduk yerde kim ister, sýcak aþý buz olsun.
Ben ateþle oynarken, varsa bana ne fayda
Aðlasýn seher yeli, yansýn baðrý, tutuþsun.



Gideceðim gurbete, sürmeyecek iþgalim
Her iþkence bir özlem, her lafýn ardý yalan
Kaç mahkumluktan sonra, unutulur eþkalim
Aðlasýn seher yeli, anamdýr rehin kalan



Sevda baðrýmý yakar, daðlar aðlar halime,
Her düðünde karalar baðlasýn dertli baþým
Korkarým ben yalandan, söz düþürmen zalime
Aðlasýn seher yeli, hiç dinmesin göz yaþým.



Çaðýrdýkça duymadýn, mecal yoktur canýmda
Beni periþan ettin, yaþam sana zehrolsun
Ben gurbette kaldýkça, yârim yoksa yanýmda
Aðlasýn seher yeli, yarsiz kalsýn, kahrolsun.



Çekinme söyle yarim; n’ettim, sana neyledim?
Dök içini rahatla, gizlin saklýn kalmasýn.
Ettimse bir fenalýk, son sözümü söyledim
Aðlasýn seher yeli, dermaným hiç olmasýn.



Görmüyor mu kalp gözün, sevdalýn seni bekler
Çektirdiðin her acý, gözlerine yaþ olsun.
Hayat vursun tokatý, sen unuttuysan eðer
Aðlasýn seher yeli, yere düþen yar olsun.




Kemnur olamaz iflah, saðlam kalmýþ yeri yok
Leyla verildi ele, ben olmuþum bir Mecnun
Düþtüm alem diline, lafý yalan zalim çok
Aðlasýn seher yeli, zulmüdür ahým onun.



01.11.2012
Þair Kemal Paracýkoðlu (Kemnur)