Sevgili Pablo Picasso;
Bu mektubu yeni demlenmiþ, saf adaçayý sarýlýðýnda bir sabahtan yazýyorum size ve üçüncü bin yýlýn üçüncü yýlýndaki umarsýz geleceðimizden...
Güneþ yarý ýþýldýyor, ay sarý ocak mevsiminde. Palmiyeler, okaliptüsler, akasyalar, incirler, kestane aðaçlarý dallarýna sürülevermiþ açýk sarýyla buram buram adaçayý kokuyorlar, savaþýn yaklaþan acý sarý kokusuna inatla. Tüm þehir yazlýk adaçayý bahçesi gibi bu gün...
Siz gideli çeyrek asýrý geçti. Guernica'yý gerçekleþtirdiðinizden bu yana ise yarým yüzyýldan fazla oldu. Zaman deðiþse de emperyalistlerin istekleri hiç deðiþmiyor ne yazýk ki sevgili Picasso...
Herkesin dilinde savaþ, yüreðinde iþ, aþ. Vitrinler, 'savaþa hayýr' afiþleriyle dolu. Gazetelerin baþsayfalarý, yaþanmasý olasý savaþýn maddi manevi sonuçlarýyla. Radyo, televizyon kanallarý olasý savaþý bir an önce baþlatmaya yönelik yayýnlarla dolu. 'Savaþa Hayýr' için çeþitli derneklerin, kuruluþlarýn, sivil toplum örgütlerinin farklý farklý çalýþmalarý var ama bunlar yetmiyor hiç bir þeye...Ortada henüz savaþ yok fakat kokusu burnumuzda, sesi kulaklarýmýzda, trajik öyküsü destanlarýmýzda... Dahasý bu kez çocuklarýn, kadýnlarýn, kuþlarýn, aðaçlarýn, çiçeklerin, canlý cansýz her þeyin feryad eden sesleri, çýðlýklarý Guernica'dan daha büyük olacak görünüyor. Fokurdayan kazan oldukça büyük çünkü...
Bu savaþýn çýðlýklarý bir tabloya sýðmayacak sevgili Picasso...
Bu gün Ýstiklal Caddesinde dolmuþa binmeye çalýþan koltuk deðnekli delikanlýyý gördüm de, yüreðim onun dolmuþa biniþiyle inliyor. Savaþ sonrasý yüreðimin bütün telleri kopmuþ, ciðerlerim parçalanmýþ, gözlerim renk körü olmuþ olacaðým. Ellerim kollarýmý, kollarým bacaklarýmý arayacak, bedenimden fýþkýran kan bütün þehrin saf ada çayý sarýlýðýný, acý kýrmýzýya boyayacak...
Bu savaþýn çýðlýklarý bir tabloya sýðmayacak sevgili Picasso...