Sen! Kötümserlik efendisi, yüreðini devralmayý teklif ederse ‘memnuniyet’ çekiyle; karþýlýksýzdýr o çek emin ol. Aðlamak þöyle dursun bir, gülümser olmak yaraþýr dertlerin beterine. Gayesi, seni çökertmek olan zorluklarý baþarýya ulaþtýrma asla. Topraktan yükselen gül dalý, zahmet ister bilirsin. Kötümsemek; gülü haber veren mis kokuyu hiçe saymaktýr. Bunu da unutma ki; hayatta gül gibidir. Zirvededir tacý.

Gerçekler sýkýþtýrýrsa ruhunu; hayal kurmak yabancýlaþýr, korkutursa en cesaretli yanýný; renklerin saçýlmasýný bekleme rüyalarýna. Avucuna sevgiler iliþtirmelisin yaðmur hassasiyetinde. Kuþ cývýltýsýnýn cilvesiyle ahenklik bürümeli saçlarýný. Kâinat; tüm þahaneliðiyle nakýþ-nakýþ iþlenmeli gönlüne. Kalkmalýsýn ve bir kenara itilen düþleri bugünden toparlamalýsýn. Anla, geleceðin geçmiþi, ve geçmiþin geleceði yaþanmakta hep. Sadece ‘þimdi’ de kalp atýþlarýnýn soluðu. Söylemeli dudaklarýn, eþlik etmeli saniyelerin bestesine. Güller intihara sürüklenmemeli, gülümsemelisin. Bazen gerçeklerden kaçmayý gerek duyarda istersen, buda senin görüþün ve gerçeðindir. Hayalsiz durulmaz, gerçekler bilinmeli. Ne kadar sýkarsa sýksýn gerçekler seni, bil ki hayal kurmakta hayatýn bir gerçeðidir.

Dost diyorum; dostluk paylaþmak ister, çaba ister. Çaba göster ki duygularýn sahteliðe bulaþmasýn. Her þeye raðmen dost bulmaya deðil, dost olmaya çalýþ. Verdiklerinin sana geri dönmesini bekleyebilirsin ama istemek alýþveriþtir. Dostlukta, karþýlýðýný almaktan çok, karþýlýksýz vermek kiþiyi yüceltir. Ve sana “dost” diyen insaný, seni dostluða lâyýk gören insaný, dostluðunla karþýla. En ihtiyacýn olduðu anda kimse yoksa yanýnda, düþüncelerin kalabalýkken yapayalnýz bulduysan içinde kendini; zorlar seni hayat eðer yaþamayý benimsemezsen sevimli. Elini tutmaya niyetleri yok, deðer verdiðin insanlar bakarsýn ki kaybolmuþlar. Olsun! Varsýn senin yoklarýn, onlarýn varlýklarý olsun. Yanýltýcý deðerlerin bahsi sarsmasýn seni. Sen-sen ol, bildiðin bir insan hakkýnda, baþka biri, iyi yada kötü deðerlendirme yaparsa, asla bunu göz önünde bulundurarak düþüncelerini deðiþtirme. Þayet; bildiðin insaný o kiþi daha iyi tanýmýyor ve o kiþiyi, bildiðin insandan daha iyi bilmiyorsan. Doðru karalarýnda emin olduðun kadar tutumlu ol! Asla taviz verme ki, dayandýðýn hakikatin güçlülüðü seni korusun. Düþman, düþman olmalý ki; düþmaný alt edebilmeli.

Dertleþmenin dert olduðunu görmek, çok zor gelse de sana, bunda kimseyi suçlamayasýn. Biliyorum. Pek dinlemez oldu bazýlarý birilerini. Nasýlda çevresindekilerini gözetmeyip, televizyon baþýnda; filmlerde ki ve dizilerde ki sorunlarý tahlil etmekten, onlarla sevinip onlarla aðlamaktan geçit kalmýyor esas hayata. Nasýlda yakýnken önemsizleþiyor da yakýnlarýmýz, kalpsiz kutudaki gösteri önemli oluyor. Benzeme bunun gibilere, duygularýný yýpratma. ‘Beraberlik tercihini, geçici kavrama saplayýp özünü terk etmiþ’ deðildir bunun adý. Bunun adý: ‘özünden ayrýlma’. Ayna gibi iþle, onlarý söyle onlara. Bilmem, kendileri; kendi sözlerinin anlam kazanmasýný istedikleri derecede anlamlandýracaklar mýdýr sözlerini? Yeri geldiðinde kendini kanýtla. Paylaþmanýn deðerini, sen onlarý dinlediðinde anlayacaklardýr. Ve, derdini anlattýðýnda, seni zayýf düþüren cümleler kurmuþ insanlar gibi olma derdini dinlediðin kiþiye. Gördüðün sancýlarý hissedemez olman, kendi acýný üstün görmendendir. Býrak dostum. Seni periþan ettiðine inandýðýn acýlarý üstün tutmaktan vazgeç. ‘Keþke’ piþmanlýðýnýn fayda etmediðini ispatlayan örnekler bul ýsrarla. Diyorsun ki; “ah bir çocuk olsam” çare mi?, her çocuk büyüyecektir. Hem, seni görüp de mýrýldananlarý düþün iyice, “senin yaþýnda olsak þimdi”.

Gece olunca, kuytu sessizlikte aðlamak yanaþýr belki gözlerine. Gündüzün mendili olur gece o an, yetiþir gözyaþlarýna ve rahatlarsýn. Sen aðlasan da biriciðim, sakýn hiç aðlatan olma. Gecenin soðukluðu; yalnýzlýk adýna üþütürse narin bedenini, kimseye ses etme yinede. Her zaman olduðu gibi karþýna al kendini. En samimi halinle dertleþ, konuþ iç sesinle. Aðlatan hislerin, diþlerinle tutuþunca etle kemik gibi, sýkma kendini. Gidiþler olurda geliþler tükenir mi sandýn? Ve desinler sana “deli”. Boþ ver! Üzülmek çare etseydi, büyük yýkýmlar yaþamazdý insan. Suskunluðu devþiren gece doruða erince sînende, hüznü çýrpýnca hazan mevsimi; tenini ay ýþýðýnýn nefesi ýsýtsýn. Yükleme her sýkýntýyý bedenine, içine atma kederleri. Biriktikçe kuvvetlenir acýlar, büyüdükçe arsýzlaþýr. Sonra ansýzýn çýkar karþýna. Telafisi güç hatalarla savaþmak zorunda kalýrsýn. Yýlma! Özgür olma vakti gelince renklerin, salýver dualarýný geceye. Ardýndan sessizliði kucakla sýmsýký, sessizliði. Tek kalsan da yollarda bir baþýna, uykusuzluk uyumama inadýný yense de; yenilmek en güzel rüyan olsun senin.

Mühim olan yüreðindir dostum. Aslolan, hayatý nasýl bildiðindir.

Yýldýzlarý ve yakamozlarý, nilüferleri ve kardelenleri, denizleri ve martýlarý sakla ruhuna. Ve hayatý, kötümserlikten kurtaran gülümsemeyi ve gülleri, sana sevgisini sunmuþ beni ve seni mutlu etmeye gönüllü daha niceleri...