Saatler geceyarýsýný çoktan haber verdiler. Þehrin uðultusunun ya da, sokaktan ge­len seslerin bitiminden de anlaþýlýyor bu. Sessizliðin sesini bozan tek nesne ise soðuk oda­mýn doðu yönündeki duvar saati. Tik-taklarý kafatasýmýn içinde çekiç etkisi yaratýyor. Daha önce bu kadar etkili olduðunu fark edememiþtim. Ýnadýna mý yapýyor, düþüncesi bile aklýmdan geçmedi deðil. Her vuruþu, akýp giden yalnýzlýðýmýn uçurumlara dolduðunu hayký­rýyor gibi.

Gözlerimin önünde daha dün gibi beliren oysa, ruhumun derinliklerinde yýllardýr çekip gitmiþ hissini uyandýran kadýnýmýn, tamamýyla benden kopuþunun üzerinden tam dört ay geçti. Tanrý'nýn kulunun terk etmesi kadar aðýr bir ayrýlýk oldu bu terk ediþ. Kocaman bir yara açýldý yüreðimde ve gün be gün irin toplamaya baþladý. Yakýnda kurtlanýr da; O'nun elleri dokunmazsa.

Yaþamý anlamlaþtýran sevgiydi ve sevgiyi en yoðun þekilde kendisine sunmak istedi­ðim kadýnýmdý benim için. Hiç daðýlmayacakmýþ gibi üzerinde uzandýðýmýz, mavi bir teni okþayarak kayan kar beyazý bulutlar gibiydi sevgimin bana duyumsattýklarý. Tüm kaygýlardan, kederlerden, üzüntülerden ve yüreðime is yapmýþ acýlardan söküp uzaklaþtýrýrdý benliðimi. Kadýným, yaþamým boyunca sahip olduðum ve olabileceðim yegane güzelliðin karþýma çýkmasýydý; o iremsi tadýn -kendisinde- bana sunulmasýydý; tarifi imkansýz hazlarý keþfetmek için varolmanýn gerekliliðinin bir kanýtýydý. "Yaþamak güzel þey," diyenleri haklý çýkartan bir gerçekti.

Sadece sevinç vardý O'nlu ilk zamanlarda. Gülünecek, kahkaha atýlacak yýðýnla konu vardý. Renkler daha canlýydý onunlayken, sular daha berrak. Boyum bile uzardý, el ele tutuþup yürüdüðümüz anlarda. Güneþ, bulutlardan sýyrýlmaya görsün, yeryüzü apak olurdu; gün bize gülümserdi adeta. Yaðmur baþlasaydý çiselemeye, doða en güzel melodilerinden birini bahþediyor gibi gelirdi. Kar taneleri O'nun saçlarýný süslediði an, masallardan çýkan peri kýzý olurdu gözlerimde. Öyle ki, O'nunlayken, doðadaki her devinim, yaþamsal güzel­liklerin birer yansýsýydý.

Yokluðunu bilmediðim zamanlarda varlýðýyla tanýþýnca, ilahi bir gücün yaþamsal ödülü gibi zerk oldu her hücreme; iksirli bir bulut gibi kaplandý tüm dünyama. Kapalý bir dehlizden ýþýða uzanmýþtým; dehlizde olduðumu fark ettiren, O oldu. Tam boðulacakken, havayla tanýþmýþtým; suda çýrpýndýðýmý fark ettiren, O oldu. Yüreðim ayaza tutul­muþken, parmaklarýnýn sýcaklýðýyla ýsýnmýþtým; parmak uçlarýndaki sýcaklýkla donmak üzere olduðumu fark ettiren, O oldu. Bundandýr ki, varlýðýmýn tüm sebeplerine teþekkürlerimi sunmuþtum.

Þimdi, yokluðunun etimi daðlatan acýsýyla baþbaþayým. Tenim közde eriyor gibi ve yine de üþüyorum. Çekip gitmesini, deðerinin farkýna varmak olarak mý, yoksa yaþamsal getirilerin bir sonucu olarak mý, algýlamalýyým? Üzerime gelen þampanya renkli odamýn duvarlarý her ikisinin de doðru olduðunu, birbirini tamlayan iki yarýmýn olduðunu hatýrlatý­yor bana. Ve aklýma ilk gelen, yaþamýn benimle oynadýðý, kaybetmenin acýsýný tatmanýn gerekliliði ve beklemenin sancýsýyla kývranarak iremsi tatlarýn bedelini ödediðim oluyor. Ve kimselerin tatmasýný istemediðim bu aðrýlarýn, sancýlarýn, belki de düþüncelerimin ulaþmak istediði hedefler olduðu hissine kapýlýyorum. "Galiba istediðim için oldu," diye geçiriyorum. Eðer öyleyse bile, bir an önce bu iþkencenin bitmesini umuyorum.

Biliyorum, bazý olmuþluklarý telafi mümkün deðil. Gerisin geri dönüþü saðlanamaz kimi yapýlmýþlýklarýn. Ama duygularýn mantýk aramadýðýný da biliyorum. Bundandýr ki, istetmeden duramýyor yüreðim. Gece sancýlarým da olsa bunu isteten.. evet.. O'nu.. kadý­nýmý istiyorum. Çünkü, yokluðunda, engeller tanýmayan bir güçle O'na sevgi beslediðimi þimdi daha iyi anlýyorum.