ï¿½zEdebiyat - seyfullah ï¿½ALIï¿½KAN

GECEYSE KÜSEMEM.
Limandayým, balýkçý kahvelerinin, lokantalarýn, meyhanelerin ýþýklarý; denize düþüp renkli iplikler gibi uzayýp gidiyor. Deniz olmak geliyor içimden, ýþýk olmak geliyor, sarhoþ olmak gelmiyor. Gerze önlerinden bir ay yükseliyor, denizi altýna boyayarak, büyüleniyorum. Bir saniyesini bile kaçýrmak istemiyorum. Aman tanrým, bu ne ihtiþamlý bir gösteri, bu ne biçim bir mucize? Bir adým bile atmadan beton setin üzerine oturdum. Ayaklarýmýn altýnda kayalarla, yosunlarla insaný deli divane eden bir deniz. Üþüyorum ama gidemem, siz de olsanýz gidemezdiniz. Sevgiliniz bile beklese çaresiz, aklýnýzdan uçup gidecektir.
         Güzelliðinde kaybolurken geceyi düþündüm, yaþadýklarýmý düþündüm. Acýyý hissetmek için, hüzünler içinde boðulmak için yaralarýmý kendim mi kanatýyordum? Oysa güzel bir yaþamým oldu benim. Açlýk çekmedim hiç örneðin, savaþlar görmedim, seller, depremler yaþamadým. Küçük bir çocukken annemi, babamý kaybetmedim, hiç yalnýz kalmadým, sevgisiz de... Özürlü birinin çilesini, sýkýntýlarýný yaþamadým, hapis yatmadým, çöpten ekmek toplamadým, sokaklarda yatmadým... Elimi kana bulamadým, taþýnmaz piþmanlýklarým bile yok.
         Bütün þanslý çocuklar gibi gidecek okullarým oldu benim. Yatýlýlýk yýllarý biraz buruktur bilirsiniz. Ekmek elden, su gölden olduktan sonra, biraz dertlenmek, yetim gibi dolaþmak okul koridorlarýnda nedir ki? Kýymetini bilmediðimi arsýzlýðýma verin, ama þanslýydým bir çoðunuzdan biliyorum. Diplomama iþ bile verdiler, yarým asýr deðil topu topu on yýl kadar sürdü züðürtlüðüm. Hem fýrýncýlara yalvarmadan ekmek alabildim ben, hem de günü gününe taksitlerimi ödedim.
         Beni mutsuz edecek beklentilerim yok. Umutsuzluða boðacak, peþinde koþmaktan yorulduðum düþlerim de. Borsadan çuval dolusu para kaldýrmak istemedim, büyük ikramiye gelip beni bulsun diye hayaller de kurmadým. Bütün insanlar gibi kendime katlanamadýðým zamanlarda yaþadýðým bu kentten, bu sokaklardan kaçmayý istedim elbette. Sanki gitsem, kaçsam ne olacak? Yaþamýn bütün renkleri, bütün tatlarý vardýðým terminalde beni mi karþýlayacak? Ýþ iþte...Laf...
         Ýyice bir baktým kendime. Nefret ettiðim bir yüz bile canlanmadý gözümde. Kýzacak kimsem bile yok. Elbette içime, yüreðime alýp sokmak isteyeceðim kadar sevdiðim de. Suya sabuna iliþmeden yaþayýp gidiyorum. Benden tiksinenler var mý acaba? Nefretini kazandýðým, alacak hesaplarý içinde olanlarým var mý? Duyduk duymadýk demeyin, bana içinde öfkesi biriken varsa eðer gelsin þimdi alsýn. Tam þimdi. Yarýn bu kadar cömert olamayabilirim, yada savunmasýz. Bu gece, bu ay, bu deniz... Ruhumu þeytana satmadým ama alýn sizin olsun, bedenimle birlikte. Bütün sözcüklerim, yüreðim sizin olsun... Bir býçak girse yüreðime tam þimdi, bir damla kaným akmaz.
         Balýkçý kahvelerinin, sahil lokantalarýnýn ýþýklarý denizde renkli çizgiler gibi uzuyordu. Limanda kendimle konuþurken, ay deniz karanlýðýndan sýrmalarla süslü elbisesini çýkarýyordu. Bir aya baktým, bir denize, bir geceye... Deniz, gece, ay konuþmaya baþladý, ben sustum...

Güller beni Anlar
Ocak-2002