Fýsýltýlarýyla dokunur kulaklarýna, yýkanmýþ
bedenine; kimsesiz ve soðuk bir duþun inlemelerine
ulaþýr. Kim bilir hangi astrolojide kaç fal açtýn düþ’engiz
kadýn: Mabrahar
kýrmýzý yaftasýyla uzanýyor yataðýma,
parmaklarýnda derinden iþlenmiþ menteþeler..
“Bir kapýyým yalnýzca ben” diyor, sokuluyor daha da
“Senin duvarlarýnda kapý delikleri,
bir kapý yaptýrmýyorsun açýlmak için okyanusa!”
Dudaklarýnda binlerce zerrem,
Her satýrbaþýnda sessizce bana dönüp bakan
Yýllar... Diyorum,
“Yalnýzca elli sene seçebilirim yalnýzlýðý”
Mabrahar,
Parmaklarýnda kalýn menteþeler,
Etrafýmda etsiz ve beton duvarlar...

Bahar geliyor, bu kez olmadýk þiddetle.
Taþ taþ üstünde kalmamýþ, parmaklarda
Sökülen yaftalar,
Acýlar,
Hüsranlar...
Kaç raký þiþesine sýðar ki seviþmek için
Gelen bir kadýn?
Kaç bahar bir ders verebilirsin ki insanlara
Mabrahar? Yýllar öncesi...
Aþký tattýrabilirdi tek gecede kapýlar,
Aþký anlatabilirdi kurtarýp beni yalnýzlýktan
Baharlar!
Býraktýðým yerlerin, eskimemiþ sözler
Ve vadesi dolmuþ sabahlar...
Unutalým artýk bunlarý,
Ne sözler kalsýn, ne geçmiþ,
Ne yalanlar, ne de yýkýntýlar...
Geçmiþi unutalým deðil mi? Evet unutalým.
Böyle mi öðrettiler sana o adamlar?
Taþ ocaðýnýn üstünde boðulan,
Çilek aromalý jelibon seviþmelerinin kadýný...
Bir imparatorum ben þimdi kendi çaðýmda,
Bir imparatorum ben
Ve yalnýzým... Dünyayý sat ucuza,
Ona acýma, aþka da acýma... Býrak aþký Mabrahar!
Kalsýn bir yerlerde, ben bileyim,
Keselim biletini ve konuþkan bir kadýn olarak kal,
Öyle bilsin seni uzaklar.

Bahar geliyor, tren yaklaþýyor...
Boynumdasýn hâlâ,
Bir otelin yalnýzlýðýný bozuyoruz
Sen, ben ve duvarlar.
Sana sorduðum sorular vardý Mabrahar,
Ölümcül yanýtlarý ve affedemediklerimiz vardý.
Dönme diyorum iþte,
Kýrma kendini benim safsatalarýmla.
Bilmez misin uçkurumdan tutup bir gün
Daðlara çivileyecekler beni çýlgýn bir huzurla.


Sýyrýlýr mý bir kadýn kilometrelerce
orospunun arasýndan?
Sana soruyorum Mabrahar!
Yedi mevsim geçse de sen söyleyemezsin,
Çalarsýn ve kendininmiþ gibi kullanýrsýn aþký.
Jiletlerin derin izler býraktýðý zamanlar vardýr,
-     Geniþ zamanlar – yýrtýnan, þýmaran ve gitgide
orospulaþan bir kedi gibi
Kafesinin içine gömüldüðün zamanlar!
Seni sevdiðim, çýngýraklý hayallerim,
Þehvet ve kahkaha dolu bir gecede
Muska baðlayýp koynuna
Beni koyup gittiðin zamanlar...
Unuttun deðil mi Mabrahar!
Hiç ciddiye almadýn ki hayatý sen...
Küçük diþlerinin arasýnda geveleyip
Bir sakýz gibi fýrlattýn;
Ama saltanatým... Saltanatýmý sürüyorum þu an,
Yedi tepe, yedi mevsim, yedi harika
Pamuk prensim ben, etrafýmda yedi orospular...
Mabrahar, sevmiyorsun artýk masallarý deðil mi?
Evet, büyüdün, serpildin ve serildin yollara.
Aramýzda çarpýþacak kimsecikler yok,
Kimsecikler yok aramýzda,
Yalnýz sen ve ben... Yalan!
Ben varým Mabrahar!
Ben ve benim tibet yaylasýnda oturan imparatorluðum...
Her þeyin sonu geliyor,
Kana susuyor sokaklar.
Duvarlardan atlamaya kalkýyorsun.
Bahar geliyor, tren gidiyor...
Yetiþemiyorsun sonunda, muskan düþüyor koynundan.
Göðüslerin ortada, sutyenin ve külotlu yalnýzlýðýn...
Bahar geldi, tren kaçtý Mabrahar!
Kýrýlýr mý bir kur-an elinde,
Binlerce arapça söz, sureler?
Unutmuþtun hani? Unutamazsýn geçmiþini,
Unutamazsýn, sarhoþ yollarda
kuþluk vakti uyandýrýrlar seni zabýtalar.

Bahar gitti, baþka bir bahara kaldý tren.
Bak, söylüyorum sana;
Son sözcüklerim, kelepçelerin
Ve benim býraktýðým gemici düðümü...
Orospulaþan bir kedi gibi kývrýldýn yataðýma,
Yataðýmdasýn ve seviþiyoruz hâlâ.
Mabrahar, gün gelecek
Sorular ve yanýtlar olmayacak inan bana.
Sarýlacaðýz okyanuslara,
     Kapýlarým olmayacak,
Duvarlarýmla birlikte yerleþeceðim senin kamarana.
Bir kedi seyredecek karþý kýyýdan,
El ele tutuþacak güneþle,
verecek yedi tepeli þehri dudaðýna,
ve geçmiþini unutacaksýn! seni
lanetli bir bozuk paranýn hayat boyu süren
krallýðýna taþýyacak saltanat hýrsýn!