Gel ey, gönlümün sultaný.!..
Önce gülümsedin yüzümüze
Cennetten bir köþk eyledin
Yeþerttin küle dönmüþ yüreðimizi.
Sonrada gittin dönmemek üzere.
Tenha elvedalarda býraktýn bizi
Yasak meyveyi de yemedik
Hz Adem gibi, ama cezalandýrdýn.
Azat ettin gönlünün köþkünden.
Dermansýz koydun dizlerimizi
Hz.Yusuf gibi kör kuyulara atýldýk
Umutsuz çýðlýklarda eridi nefeslerimiz
Gittin de sonu gelmeyen rüzgarlarda
Savruldu sevdalarýmýz.
Islandýk ruh iklimlerinde
Rezil rüsva eðlendik, aþkla kýnandýk
Hoyrat ellerde satýldý aþklarýmýz.
Yokluðunla terbiye ettik nefsimizi
Gelsen de ey sultaným!..
Akkor olsak yine sevdanda
Yine baðlasak saçýnýn bir teline gönlümüzü
Gözlerimizdeki yaþý kuruttuk
Dön demeye dilimiz aðladý.
Aþk deryasýna düþtük.
Boðulduk sensiz ummanlarda.
Aþk alevinde arýnmak varken.
Ayrýlýk ateþi sardý dört bir yanýmýzý.
Bilsen þimdi aþk duasýnda dilimiz.
Bekliyoruz belki dönersin diye.
Hz. Yusuf’un gömleði ile açýldý, kokusu ile
Hz. Yakup’un gözleri.
Benimde gözlerimim nuru sensin.
Kokunu gönder.
Gel ey, gönlümün sultaný!..
Hasret býrakma bizi, yanýk sevdana
Yýldýzlarým demiþtim hani sana
Nasýl sönük yokluðunda yýldýzlarým
Þimdi bir bilsen,
Yalnýzlýðým onlarýnkine denk.
Bir yýldýz gibi döküldü umutlarýmýz.
Gel ey, gönlümün sultaný.!..
Senin için uykularýmýzý böldük
Gelsen de rüyalarýmýzý þenlendirsen.
Gelsen de,
Birleþse umutlarýmýz
Fýrat’ a, Dicle’ ye, Nil’ e dönsek
Ve dökülsek yine ummanlara.
Yine gönlünün kýyýlarýna vursa sevdalarýmýz.
Tutsan da ellerimizi
Çekip çýkarsan bizi dipsiz kuyulardan.
Gelsen de;
Razý olsak hakkýmýzda verilecek hükümlere
Gelsen de,
Açýlsa artýk solan güllerimiz.


Doðan ORMANKIRAN