YAÐMUR YÜREKLÝM


Dünyada mutlak bir adalet yoktur. Zaman ilerledikçe yaþama isteði körelip gidiyor. Yýllarýn acýmasýzlýðý yüzümüzdeki çizgilere yansýyor. Hayallerimizle gerçek arasýnda bir yol inþa etmeye cesaret edemememizin derin sancýsýný yaþýyoruz…



Nasýl bir etkileþimdir ki bu bazen kelimelere dökmekte zorlanýyorum.



“Aþksýz kalma ki ölmeyesin, aþkla öl ki diri kalasýn. “ diye buyuruyor. Hz.Mevlana



Yüreðimizin bir köþesinde ömür týrmalayan ve bir türlü küllendirmediðimiz aþk. Yeni bir hayat, yeni bir yaþam arzuladýðýmýz. Söylemesi kulaða ne kadarda hoþ geliyor. Damarlarýnda yakýcý sýcaklýðýyla ve büyük bir hýzla dolaþýrken kanýn. Hala genç olan bedeninin sabýrsýzlýðýný nasýl dindirebiliyorsun.



Þimdi birkaç dakika da olsa gözlerini kapatýp hayallere sarýlmaný istiyorum. Ve düþün acaba yeni bir aþka yelken açabilir miyim ? Yoksa alýþkanlýklarýma kaldýðý yerden devam mý ? etmeliyim.



Hayat her zaman cömert davranmýyor insana. Çoðu kez de bir zalim gibi, bizi zoraki tercihlerle baþ baþa býrakýyor. Kaçýmýz baþlangýçta düþlediðimiz bir yaþantýnýn içerisindeyiz. Önceleri çok masumane niyetlerle alýnan bu kararlarýmýz. Bir zaman sonra bakýyorsunuz, dinmez bir sýzýya dönüþüyor. Gün be gün tükendiðinizi hissediyorsunuz. Sizin adýnýza, size sorulmadan kurulan bir yaþamýn parçasý oluyorsunuz. Hem de sorulduðunda sadece mutlu olmanýz ve sizin iyiliðinizin düþünüldüðü söylenerek.



Peki bizler kendi iyiliðimizi istemeyecek kadar düþüncesiz miyiz ? Yoksa kendimize kötülük edecek kadar canimi ? Sanmýyorum, küçük yaþlardan itibaren, susturulmuþ bir yüreðin susan sesi olarak tercihlerimizi kendimiz yönlendirmiyoruz.



Büyüklerimizi kýrmamak, üzmemek adýna söylediðimiz zoraki evetlerin ise, aslýnda birer hayýr olmasý gerektiðini. Ýçimizi kavuran gerçek aþkýn, bir rahmet gibi yüreðimize düþtüðünde anlýyoruz. Bir o kadar isteyip, bir o kadarda çekindiðimiz aþk, bir zaman sonra yüreðimizin derinliklerinde gizliden gizliye hayat bulup yeþermeye baþlýyor.



Artýk iki kiþilik bir hayatýn parçasý olarak. Yine tercihlerle baþ baþa kalýyorsunuz. Bel ki bu kez kendiniz için büyümesine izin vereceksiniz. Bir tarafta artýk yeter seninde kendine ait bir yaþamýn, bir yüreðin var diyen ses. Diðer tarafta cesaret edemediðiniz için, bütün bu yýllarýn özlemini mutluluða hayýr diyerek, yüreðinizin derinliklerine gömüyorsunuz.



Yeterli mi.? Becerebildiniz mi unutmayý ? Zaman geçtikçe görüyorsunuz bazý geceler elem ve mateme dönüþüyor. Kalbiniz rahat deðil. Mütemadiyen alýþkanlýklara dönüþmüþ bir iliþki. Oysa aþký duyumsamak bu kadarda uzak olmamalý. Kaçýmýz cesaret edebilir ki. Kaçýmýz cevaplandýrýr içinden gelen güçlü çaðrýlarý. Kaçýmýz þu anda sevdiðimiz insanla, yada aþýðým diyebileceðiniz insanla beraber. Yada bu insan benim için huzur, güven ve en önemlisi aþk insaný diyebiliyorsunuz.



Bir yaný yitik gönüllerle dolu, suskun bir toplumuz. Kendilerini özgürce ifade etme ortamý verilse, kim bilir bize anlatacaklarý ne acýklý hikayeleri vardýr. Kaçýmýz onlarýn duygularýna tercüman olabiliyoruz. Kaçýmýz onlarýn susan yüreði olabiliyoruz.



Neden hep susmalara teslim yüreðimiz. Ne kadar oldu bir tende özlenmeyi hissetmeyeli, Ne kadar oldu özel bir geceyi düþlemeyeli. Parfümünüzü o anýn hayaliyle teninizde gezdirmeyeli ne kadar oldu. Göz kalemini gözlerinle buluþturmayalý, Kýrmýzý rujunu o özel geceyi düþleyerek dudaklarýna sürmeyeli. Ne kadar oldu. Ýçindeki kadýnýn güzelliðini keþfetmeyeli ne kadar oldu. Yoksa arzu, tutku bunlar sana uzak kelimeler mi? Unuttun mu ? Unutturuldun mu ? Bel ki içinden kýzýyorsun bana. Ama hayýr bunlarý duymalýsýn. Yüz çevirdiðin hayallerle yüzleþmelisin. Hayatýn sürprizlerle dolu olduðunu unutmamalýsýn.



Bak dinle; hoþ bir müziðin tahrik edercesine yayýlan týnýsý vücutlarýmýzda geziniyor. Ne kadar oldu Sevdiðin insanýn kollarýnda dans etmeyeli. Baþýný geriye atarak, kendini rüzgara býrakan bir yaprak gibi titremeyeli, savurmayalý saçlarýný ne kadar oldu.



Yeni bir bahar gibi içindeki kýpýrdanýþý sözcüklere dönüþtürememenin kavurucu ateþi hiç düþündürmedi mi ? Ýçinde gittikçe çoðalan ses hadi hadi diye kývranýrken. Önleyemediðin dürtülere kulak vermeyecek misin.? O nefesi ciðerlerine çekmeyi, kuruyan dudaklarýnýn yeniden hayat bulmasýný istemeyecek misin. ? Bir yanda özlemlerin diðer yanda korkularýn, düþünüp durursun uykusuz gecelere bir yenisini daha ekleyerek.



Düþündükçe o sýcacýk yataðýn seni ýsýtmadýðýný, aksine soðuk bir mezara dönüþtüðünü fark edersin. Ýçinde harlanan ateþi, yakacaðýn sigaranýn dumanýnda boðmak umuduyla doðrulursun yataðýndan.

Boðulursun özlemin girdabýnda. Pencereden süzülen ay ýþýðýnýn büyüsü çeker seni. Elinde sigaran balkona yürürsün. Gecenin hafif ürpertisine raðmen, içindeki ateþle aslýnda hiçte üþümediðini fark edersin. Derin derin nefes alýrsýn sigaradan. Bir nefes daha, bir nefes daha. Ýçine çekmek istediðin sigara dumanýmý deðil mi onu bile itiraf edemezsin kendine. Yýldýz yýldýz geceler diliyorum sana. Bak bakalým bu gecede yýldýzlar duruyor mu yerinde.



Bense bir yabancýyým bu þehirde, bir sürgünüm sensiz. Ýçimde sana kavuþma arzusu. Can cananýna ulaþmak için can çekiþiyor. Ýþte bir gün biri çýkýp ruhunun derinliklerine inip, yýllardýr unutulmaya yüz tutmuþ duygulara yön vermeye baþlar . Yüreðinizin bir köþesinde gizlenen kuþun özgürlük için kanat çýrpýþýný duyumsamaya baþlarsýnýz. Kimi zaman kendi irademiz dýþýnda içimizden gelen sessiz çaðrýlar vardýr. Seninde bu çaðrýlara kulak vermeni istiyorum.



Biliyorum elimden gelen pek bir þey yok þimdilik, yalnýzca satýrlarým var. Gözlerini bile göremediðim gibi, o tutku dolu yüreðe ait sesi bile özler oldum. Biliyorum ki sevgilerin tümünü hak ediyorsun. Bu nedenle seni incitmekten çekindiðim ve sana layýk olan doðru cümleleri kurmak için bütün sözcüklerimi tartarak oluþturuyorum.



Öyle bir aþk ki tutku…



Bir gün uyanýrsýnýz. Aslýnda her þey sýradan bir gündür. Bir tesadüfle baþlar. Okuduðunuz bir yazý ya da duyduðunuz bir çift söz. Ýlk kýpýrdanýþ belki de diriliþtir bu. Ýþte baþlangýç noktasý, iþte sevginin yeþerdiði ve eyleme dönüþme aný. Biliyorum belki bu satýrlarý okuduðunda yüzünde bir þaþkýnlýk oluþacak. Sonrasýnda bir parça tebessüm ve bir parça hareketlilik oluþacak yüreðinde.



Bir gölgeye mi, bir nil’e mi yoksa bir hayale mi aþýk oluyorum.



Güzel amellerimin karþýlýðýsýn, tanrýnýn bir lütfu bana. Gönül o aleme daldý. Tutuldu dilim. Sana can diyorum. Sana yar diyorum “Bela” deyiþini nasýlda umursuyorum. Nasýlda duyumsuyorum.



Yaðmur yüreklim. Hani yaðmurda saatlerce yürümekten bahsediyordun. Zamanýn durmasýný, yalnýzca sen ve doða baþ baþa iliklerine kadar ýslanmaktan bahsediyordun. Yaðmurda dans edecek, içindeki özgürlüðü dýþa vurarak çýðlýklar atacaktýn. Bel ki kimilerine göre çýlgýnlýk sayýlacaktý. Ýnsanýn içinden geçenleri gerçekleþtirmesinden daha güzel ne olabilir ki.



Yaðmurlar yeni bir doðuma neden olan ümit damlalarý deðil mi ? Yaðmur damlalarý bir sihir gibi üzeremize düþtüðünde bütün geçmiþimizden arýndýrsa bizi. Bütün yaþananlarý geride býrakarak yeniden baþlamamýza yardýmcý olsa, bir çiçek gibi yeniden filizlensek. Yoksa ben mi anlamlar yüklüyorum sýradan olaylara. Kendimi mi kandýrýyorum. Neden senin hayallerinde kendime ait bir dünya kuramýyorum.



Güzel bir söz vardýr hatýrlarsýn. “ Yaðmurlardýr büyüten zambaklarý, gök gürültüleri deðil. ”



Yaðmurlar neden büyütmesin sevgimizi. Islak gözlerimi yüreðinin nehirlerine gizliyorum. Ne mutlu yanýnda seninle olanlara, nasýlda imreniyorum. Ne mutlu sana dokunup sesini duyanlara, seni, yüreðini tanýmadan yanýnda gezenlere , hepsi sana çok yakýn ama hiç biri hasret deðil benim kadar kokuna.



Þimdi senin yanýnda gözlerinin derinliklerinde kaybolmak vardý. Oturup dizinin dibinde ellerini avuçlarýma alýp sevdamý haykýrmak vardý. Beline kadar uzanan ipek saçlarýna ilmek ilmek sevgimi örmek vardý. Ýnsanlarý yüceltmeyi pek sevmem lakin senin güzelliðin karþýsýnda zaten sözlerimin bir elzemi yok. Yüce yaradan seni zaten yüce yaratmýþ. Belki de bugüne kadar sana söylenmiþ benzer sözlerin, duygularýn papaðanýyým. Ne farkým var ki senin yanýnda.



Kimim ben. Belki fazlayým, belki eksik, belki yersiz duygularým, belki erken ama geç kalýnmýþ olmamalý. Umut olmalý. Öyle ya umut olmasaydý insanlar aðaç dikerler miydi. Umut olmasa anneler çocuklarý emzirirler miydi. Umut olmalý insaný ayakta tutan, yaþama sevinci veren bir umut olmalý. Bundan sonra umudum sensin. Düþlerimde yer edindiðin aþikar. Her günüm sana dönük.



Nedir bu ruhumdaki tarifsiz sýzý, nedir bu mukaddes azap. Tutku dolu bir yüreðe ait olamamanýn bedelimi ödediðim. Ýçimde dolaþan kanýn hýzýna yetiþemiyor sözcüklerim. Gökyüzü aðlýyor yokluðunda. Þimdilik sözcüklerle geçiriyorum günlerimi. Seni anlamadan, içimdeki sevgiyi anlatamayan sözcüklerimin bir deðeri olmayacak. Bir yürekte yer edinmeyi beceremeyen bir adamýn sözcüklerini kimseler okumayacak, kimseler satýn almayacak.



Bir gece kibrit alevi gibi, Uhrevi bir akþam, zaman durmak bilmiyor. Saatler nasýlda birbiri peþi sýra ilerliyor. Odanýn sessizliðini kalp atýþý gibi vuran saatin tik tak larý bozuyor. Tan yeri kýzýllýðýna bürünmek üzere, masamda kaðýt, kalem boynu bükük. Derin bir çýðlýk, içime sindiremediðim yokluðun. Bir türlü dindiremediðim özlemim. Yelle yeksan olmuþum yüreðimde bir iç savaþ.



Hayalet gibiyim geceden kalanlarla, sakallarým uzamýþ, gözlerim kan çanaðý üç gündür. Bu kaçýncý uykusuz gün bilmiyorum kaçýncý gece sensiz. Yokluðunun müsebbibi benmiþim gibi. Kendimi cezalandýrýyorum. Telefonlarým çalýyor açmýyorum. Kapým çalýyor duymuyorum. Bir ben vardý bende oda þimdi sana ait. Ne olur gör þu halimi emanetine sahip çýk. Bir adým bile atmak gelmiyor içimden nasýl bir tutku bu bir zehir gibi iþledin yüreðime.



Ümit ve korku arasýnda hep bir denge vardýr. Bu kadar cesaretsizde deðilim ama nedir beni bu kadar suskun kýlan. Reddedilme korkusu mu. ? Aþk için hikayeler yazan ben. Her kese öðütler daðýtan ben. Kendime verecek tek bir öðüdüm bile yok. Aþk nasýlda kestin beni elden ayaktan. Ben A dan Z ye kelimelerle uðraþan bir adam. Üç harfe takýlý kaldým üç gündür. Her gün özenerek onu büyütüyorum.



Ve yýllardýr ömrümü harcadýðým, benim için en deðerli varlýðým olan bu üçü. AÞK’ ýmý sana sunuyorum.



Ölümden sonra diriliþin yeni adýsýn benim için. Solgun yüreðime doðan güneþ. Mihrabýmsýn nicedir yüz döndüðüm. Adaletin, aþkýn terazisi var ise eðer. Gönlümün öbür kefesinde de muhakkak sen olmalýsýn. Kader denen yazgýya inanmak istiyorum. Ortak düþlerimiz, ortak bir hayatýmýz olmalý, hayatý, güzelliði, iyiliði yaþanacak bir insana dair tüm duygularý hissetmeliyiz.



Her insanýn acý, tatlý kendine özgü bir hikayesi vardýr. Geçmiþi tekrar geri getiremeyiz belki ama geleceðe dair pek çok þeyden bahsedebiliriz. Bu birazda senin yüreðine baðlý. Bunun cevabý sende gizli. Bazý hikayeler duygularýn dürtüsü, veya ruhun eþini bulmasý olarak adlandýrabiliriz. Ýþte bizim hikayemiz burada yeni baþlýyor.



Ne bekleriz yaþamdan. Yaþam bizden ne bekler. Hoyratca tüketmeyelim zamaný. Baþlangýçta bir sarsýntý, bir þaþkýnlýk yaþayacaðýn kesin. Normalin dýþýnda geliþecek pek çok þey. Bazýlarýna uyacaðýz. Bazýlarýnda zorlanacaðýz. Bazýlarý içinse sabýrsýzlanacaðýz. Aramýzda yýkýlmaz bir bað kurmalýyýz.



Yaðmur yüreklim her lahza aklýmdasýn. Ýþte buradayým dimdik. Adýný adýmýn yanýna yazýyorum utanmadan. Korkmadan.



Gönlümüze çekilen perdelerin kaldýrýlma zamaný artýk. Gülümsemek istiyorum. Göðsünün kafesinde büyüttüðün kuþu salýver gitsin. Salýver ki gülebilsin. Salýver ki gönlüme, düþlerime düþebilsin.







Doðan ORMANKIRAN