Hepimizin hayatýmýzýn bir noktasýnda hissettiði görünmez baðlarý vardýr.Doðduðumuz günden beri yavaþça içimize kodlanan,farkýna varmadan uyguladýðýmýz kurallarýmýz vardýr.Biraz dikkat edince de bunlarýn inanýlamayacak kadar çok olduðunu görüyor insan. Tabular; yani yazýlý olmayan,toplumun kendi içinde uygun gördüðü kurallar silsilesi.Biraz sarstýðýnýz ,belki de yýktýðýnýz zaman bir çok sosyal tepkiyi alabileceðiniz,bir yerde sizi sýnýrlayan bir etki söz konusu.
Ama sosyal olanlar kadar içimizdeki tabular da dikkat çekicidir.Neden derseniz diðeri dýþ etkenlerle belirlenen bir nevi mecburiyettir. Ancak önemli olan sanki baþkalarýnýn zorlamasý varmýþ gibi düþündüðümüz aslýnda sadece kendimizin yarattýðý kurallar. “Saçýmý asla o renk yapamam” “bu tarz yeni moda bir elbiseyi alamam, yok yok biraz dekolte gibi,siz bana þöyle kollu siyah bir þeyler gösterseniz..”
Sanki birileri kýrmýzý renk yakýþmaz demiþtir,ya da azýcýk farklý bir model giyince bulunduðunuz toplumda infial yaratacaðýný sanýrýz..
Özgürlük diye gençlik boyunca çýrpýnýp dururuz.Ama ne zamanki iþ,güç deyip kendi ayaklarýmýzýn üstüne basýnca da onu yapamam,buraya gidemem,artýk iþ hayatýndayým yakýþmaz demeye baþlarýz.
Sanki ne yapsak ne etsek herkesin gözü üzerimizdeymiþ gibi. Doðarken bir yerde DNA sarmalýmýza aðýr abiabla kodlarý mý iþleniyor nedir?
Nasýl oturacaðýmýz,ne þekilde cevap vereceðimiz,kimlerle görüþüp hangi maceralara asla girmeyeceðimiz kulaðýmýza okunuyor sanýrým.Dedim ya ne anne-baba ne de öðretmen var baþýmýzda eteðini düzelt,saçýný kestir diyen.Peki neden bu zincirler. Keþke bu kurallar dýþ görünüþümüzle sýnýrlý kalsa. Ýliþkilerimiz, sosyal hayatýmýz derken bir bakmýþýz ki yapamam ben dediklerimizin sayýsý neden olmasýn dediklerimize göre almýþ baþýný gidiyor…
Türkan Þoray kurallarý misali hepimizde bir içsel yargýlama süreci iþliyor. Aslýnda içimizden yap diyen sesi süper ego denilen hain bastýrýyor çaktýrmadan. Biraz da korkuyoruz galiba özellikle iþin içinde duygusal konular söz konusuysa.Yani beðendiðiniz birine yaklaþmak,tarzýnýza uymayacak birinden etkilendiðinizi fark etmek, edebilmek ya da eliniz telefona gittiði halde arayan ben olmamalýyým demek gibi. Aramazsýnýz ve bir fýrsat daha gider ellerinizin arasýndan..Ama siz olmanýz gerektiði gibi davranmýþsýnýzdýr.

Psikolojide esas benlik ile ideal yani olmasýný istediðiniz benlik vardýr.Kiþi olmak istediði kiþiliðe etraftan model alarak bir þekilde ulaþmaya çalýþýr basitçe anlatýrsak.Bunu yakalayamadý mý mutsuz olur,arayýþý bitmez yýllarca.Ama burada durum farklý biraz.Yani biz içimizde belki de tamamen bize ait olan istekleri en dibe bastýrýyor,mutlu hissedeceðimiz bir çok olayý içimizde býrakýyoruz. Esas biz olan benliðin hangisi ; olmamýz gereken benliðin hangisi olduðunu bulmak zorlaþýyor.biliyorum cümle karýþýk oldu sanki.Ama inanýn içinde bulunduðunuz durum da týpký bu halde.
Yani ben kimim,aslýnda ne severim,nasýl yaþamak isterim bu hayatý sorusu var hep.Ya da sýnýrlarýn dýþýnda ben olabilir miyim , böyle de kabul edilebilir miyim sorusu var..
Ýkincisi daha da kötü geliyor kulaða. Kabul edilme isteði bir baþka yazýnýn konusu olmalý bence.Ama bildiðim bir þey var ki özgür olmak için önce kendimizden kurtulmak lazým
Kim olduðumuz ise sadece ve sadece kalbimizin sesinde saklý…